Απάντηση στον Γουάλας
Αφορμή το αρθρο του Κωστή Παπαγιώργη στον ''Επενδυτή'' στις 6/2/2010. Είμαι δύσπιστος απέναντι στην ''αντικειμενική'' παρουσίαση των γεγονότων, κι αυτή ως αντικειμενικό γεγονός. Αν αφορά μια επιστημονική εργασία κατανοητό... Μα αν δε μπορείς να αποφύγεις την έκφραση προσωπικής γνώμης καλύτερα αυτό να γίνει ευθέως. Εν πάσει περιπτώσει δεν αποφεύγεις τα πυρά της κριτικής έτσι...
Ο κος Παπαγιώργης παρουσιάσει ενδεικτικά στοιχεία από την απόρρητη έκθεση Γουάλας, Άγγλου πράκτορα κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής στη χώρα μας. Ο Γουάλας, αριστοκρατικός λόγω εγκυκλίων σπουδών στην Γηραιά Αλβιών, αλλά και κυνικός όπως διαπιστώνει ο κος Παπαγώργης, καταμαρτυρά στον ελληνικό λαό ότι είναι αδιόρθωτος, άχρηστος, ανίκανος να σωθεί από τον ίδιο του τον εαυτό, οι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης είναι δίχως άλλο μασκαράδες, τύποι γραφικοί που προσπαθούν να μοιάσουν στους ήρωες του '21! Οι ηγέτες του εθνικοαπελευθερωτικού στρατού: Σαράφης: ματαιόδοξος, φιλόδοξος, χαζός, πεισματάρης, μηδενικό, ανδρείκελο, αντιπαθής, κακότροπος. Άρης: ...Αληθινός ηγέτης μεν... με αίσθηση του χιούμορ... όμως ανελέητος και προφανώς σαδιστής...
Είναι κατανοητή η περιφρόνηση του μορφωμένου αριστοκράτη απέναντι στα μπουλούκια των ατάκτων, των ''φτωχοδιαβόλων'' εκείνων που επιζητούν ν' αλλάξουν τα καλώς κείμενα! Έτσι τοποθετείται η αριστοκρατία στους αιώνες, τρέφει αισθήματα βαθιάς απέχθειας για το λαό, επιχειρήστε να το διαγνώσετε σε κάμποσους ''διανοούμενους'', αλλά και στη στάση των πολιτικών, πιο φανερή στα απομνημονεύματά τους, γιατί είναι υποχρεωμένοι κατά την περίοδο του ενεργού πολιτικού τους βίου να ''αφιονίζουν'' το λαό, να παρουσιάζονται ως εκπρόσωποί του. Αν η πολιτική δεν οριζόταν ακριβώς ως η τέχνη της εξαπάτησης θα τους ήταν ανυπόφορο ν' ασχολούνται μια ζωή με το αντικείμενο της απαρέσκειάς τους.
Μα πέρα απ' αυτό πόσο βαρύνον είναι αυτό που εκφράζει ο Γουάλας; Στην πιάτσα αν ρωτήσουμε δέκα ανθρώπους για κάτι θα ακούσουμε δέκα ανόμοιες απόψεις, ο άνθρωπος είναι δέσμιος του υποκειμενισμού του, μην το ξεχνάτε αυτό, ούτε τώρα που διαβάζετε τις σκέψεις μου (αντισταθείτε και σε μένα που σας ιστορώ- Μ. Κατσαρός: Η διαθήκη μου.)
Συνεπώς η άποψη του Γουάλας έχει έχει τα ανθρώπινα όριά της, στενεύουν επικίνδυνα μάλιστα όταν διαγνωστεί προκατάληψη. Θα μπορούσαμε να πούμε το αντίθετο αν είχαμε γνώση της ακεραιότητας του ως φυσικού προσώπου, αυτό θα προσέδιδε κάποιο βάρος... Προσωπικά το γεγονός ότι ήταν εντεταλμένος πράκτορας των Άγγλων μου εγείρει μάλλον δυσπιστία, υπάλληλος γαρ.
Ερχόμαστε στο κομβικό ζήτημα. Ένα άρθρο στη δέυτερη σελίδα με τις θέσεις του Γουάλας φαίνεται να διαθέτει κάποιο βάρος αναντίρρητο (αλλιώς θα ξέπεφτε κάπου αλλού - οι όποιες προαναφερθείσες αντιρρήσεις μας πάνε έτσι εύκολα περίπατο - πόσο μάλλον που οι θέσεις αυτές κατατίθενται ως συμβολή σε μια ''αντικειμενική'', απροκατάληπτη συζήτηση για τα γεγονότα.) Οι απόρρητες καταθέσεις του Γουάλας θα ανατρέψουν τις συμβατικές απόψεις μας! Έτσι ο Γουάλας γίνεται ασυνείδητα κριτής υπεράνω κρινόμενων... Θα μας αποκαλύψει την απάτη του εαμικού κινήματος επειδή ξέρει κάτι παραπάνω.
Κι ο συντάκτης του άρθρου; Αφήνει την αλήθεια να μιλήσει από μόνη της! Μα εδώ δεν έχουμε κάποια μαθηματική απόδειξη, παριστάνουμε τους επιστήμονες με μέσα απαρχαιωμένα, πρωτόγονα, δηλαδή από την εποχή του υποκειμενισμού.
Προσοχή! Όταν οχυρώνεσαι πίσω από την αντικειμενική παρουσίαση των απόψεων μπορεί να σου καταλογισθεί το συνήθες παιχνίδι της εξαπάτησης, χειραγωγείς τον άλλον παριστάνοντας τον εγγυητή των δικαιωμάτων του.
10/2/2010