Παιδιά και θέατρο
Εμπειρία μεγάλη τα παιδιά στο θεατρικό σανίδι. Αφορμή η παράσταση στη Λιβαδειά (Ιούνης του 2009 - Τέλος καλό όλα καλά: Σαίξπηρ - με τα παιδάκια της Πέμπτης και της Τετάρτης δημοτικού - σκηνοθετική σύμπραξη του συναδέλφου εκπαιδευτικού Βασίλη Γκρη).
Τα παιδιά, η φωνή της φύσης, αρκεί να τα αφήσεις να παίξουν απλά (μόνο μια διακριτική καθοδήγηση θέλουν) και αυτά θα παίξουν. Δε θα μπουν στον πειρασμό να υποκριθούν άσχημα με την έννοια να κρύψουν τις ατέλειες της ταύτισής τους με τον χαρακτήρα με τυποποιημένες αντιδράσεις (αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί μανιέρα στους επαγγελματίες ηθοποιούς). Αντιθέτως θα ταυτισθούν με το ρόλο τους ανεμπόδιστα, ενεργητικά και θα προσφέρουν μια ζωηρή και φρέσκια ερμηνεία. Μόνο ένας ενήλικας μπορεί να παίξει τον εαυτό του και να αλυσοδεθεί άφευκτα στις συνήθειες του ''εγώ'' του, τόσο που κάθε προσπάθεια υπόκρισης να φαντάζει ματαιωμένη, κενή. Ίσως θλιβεροί ενήλικες να έχουν καταστεί κατ' εξαίρεση κάποια παιδιά που λόγω γονεικής επιρροής ή εξαναγκασμού έχουν αφομοιώσει όλες τις κακές έξεις των ενηλίκων με αποτέλεσμα να απωλέσουν τραγικά την παιδικότητά τους. Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει μια πηγή και το ανάβρυσμά της δεν διατηρείται χωρίς αρετή και τόλμη (το ίδιο ισχύει και για τον καλλιτέχνη, που μπορεί να καταστεί ένας μιμητής της ζωής χωρίς ζωή.)
Το θέατρο είναι διάθεση παιγνιδιού που είναι ριζωμένη βαθιά στον ψυχισμό των παιδιών. Οι σπουδαίοι ηθοποιοί ίσως είναι παιδιά που δεν παραχώρησαν την παιδικότητά επ ουδενί λόγο. Όπως λέει ο Νίτσε το τρίτο στάδιο του πνεύματος είναι το στάδιο του παιδιού... Πόση προσπάθεια απαιτείται για να μην ξεπουλήσει την παιδικότητά του ένας καλλιτέχνης στην αγορά που επικρατεί η ανταλλακτική αξία! Κι η τέχνη ενός καλλιτέχνη που αγοράστηκε φτηνά είναι ένα φθαρμένο προσωπείο, ένα ακόμα ψυχαγωγικό αγαθό ''αγοραίο'', μα καθόλου ''αγαθό'', και που καθόλου δεν ''άγει τη ψυχή μας'', καταδικασμένο κι αυτό με τη σειρά του λοιπόν στη μοίρα όλων των θνητών πραγμάτων. Η παιδικότητα είναι η ζωή που κάθε στιγμή ζητά τα δικαιώματά της από τις γερασμένες ''ζωές'' (που με τη σειρά τους δε θέλουν να απεμπολήσουν τα δικαιώματά τους για να μην παραδεχτούν ότι αντικρύζουν αναπόφευκτα τον θάνατο.)
15/6/2009