Όλοι είμαστε έκθετοι στην κρίση του καιρού. Κι οι άλλοι μπορεί να μας δολοφονήσουν απροσδόκητα με την κρίση τους. Η ταπεινότητα αποτελεί προυπόθεση για τη διαχείριση των καμπών του βίου.
Από την άλλη παρούσες συνεχώς οι ανθρώπινες άμυνες! Είμαστε έτοιμοι να διασύρουμε τους άλλους παρά ν’ ακούσουμε την κρίση τους, ‘‘τη μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων’’.
Ειδικότερα οι άνθρωποι της εξουσίας περιφρονούν το δίκαιο των πολλών. Ιεραρχημένες οι ανθρώπινες υπάρξεις απαρέγκλιτα γι' αυτούς, ‘‘οι άνθρωποι είναι ίσοι αλλά εμείς είμαστε πιο ίσοι απ’ τους άλλους’’, εμείς είμαστε ο εκπρόσωποι του θεού στη γη! (Ο θεός παραβιάζει κι αυτός το ανθρώπινο δίκαιο εξαιτίας της δίψας του για εξουσία- Ζοζέ Σαραμάγκου, το κατά Ιησούν Ευαγγέλιο.)
Παραδείγματα ανθρώπων εξουσίας. Ο δάσκαλος στην τάξη διαθέτει εξουσία κοσμογονική απέναντι στις άγουρες παιδικές ψυχές, αν δεν τη διαχειριστεί με αβρά χέρια τα παιδιά κάποια στιγμή μπορεί να επαναστατήσουν, η κρίση τους είναι βάναυση, δεν ήσουν δάσκαλος εσύ ποτέ, ο Οιδίποδας δε θα ξαναδεί το φως της ευτυχίας όταν καταλάβει το βάθος των χρησμών.
Άλλο παράδειγμα, αυτό με παρακίνησε να γράψω εδώ... Τις προάλλες γιουχάρανε τον πρωθυπουργό της χώρας στο Ηρώδειο. Η βοή θα ήταν εκκωφαντική φαντάζομαι. Όμως ο άρχοντας επιμένει να χλευάζει τις προλήψεις και προκαταλήψεις του λαού…
Βλέπω την εικόνα όπου οι ‘‘κράτιστοι’’ θα φεύγουν κυνηγημένοι, πετροβολημένοι ανελέητα από τους ‘‘υπηκόους’’ τους. Τα γεφύρια καταρρεόυν από τα νερά των ορμητικών χειμάρρων, η άδικη εξουσία είναι καταδικασμένη να συντριβεί από τα αφρισμένα κύματα των πολλών.
Ίσως οι άνθρωποι της εξουσίας να είναι τραγικοί ήρωες στην προσπάθειά τους να γράψουν τη μοίρα βίαια, επιτακτικά, με ιδιοτελή πρόθεση ενώ ο τελευταίος λόγος γράφεται πάντα καθ’ υπαγόρευση νόμων που διαφεύγουν σε μεγάλο βαθμό της ανθρώπινης συνείδησης. Η δράση φέρνει αντίδραση, αυτός φαίνεται να είναι κάποιος ανώτερος νόμος απ’ αυτόν που λέει ότι το δίκιο του ισχυροτέρου επικρατεί νομοτελειακά, η δυναμική ενέργεια δε μπορεί να εγκλωβίζεται αέναα, κάποια στιγμή γίνεται κινητική.
Στις πλάκες της ιστορίας δε γράφουν μόνο οι δυνατοί αλλά και οι αδύνατοι. Γεώργιος Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός που εξανδραπόδισε την Ελλάδα (μια πιθανή καταχώρηση στα εγχειρίδια της ιστορίας) - Γεώργιος Παπανδρέου (ο Παππούς του) διορισμένος πρωθυπουργός των Άγγλων στην μετακατοχική Ελλάδα, υπαίτιος για το έγκλημα των Δεκεμβριανών, συντελεστής του εμφυλίου πολέμου. Το στίγμα προσπέρασε μια γενιά και φανερώθηκε κακοήθες στην τρίτη.
Βέβαια αυτή είναι η βαθύτερη τραγική οπτική, υπάρχει και η πιο ελαφριά μορφή της, στα έργα π.χ. του Σαίξπηρ υπάρχει ο τύπος του υποτελούς ο οποίος υπηρετεί με δουλοπρέπεια τους άρχοντες για να ψωμιστεί o ίδιος μα όταν τα φεγγάρια της εξουσίας αλλάζουν τότε πασχίζει μάταια να διασωθεί κάτω από τα πόδια των ελεφάντων που χτυπιούνται μανιασμένα για την κατάκτηση του κόσμου.
4/7/2010