Σενάριο κινηματογραφικής μεταφοράς ''Άγγελου φύλακα
(εξολοθρευτή)''
Γιώργος Λειβαδάς
ΕΡΓΟ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:
ΜΑΡΚΟΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ
ΜΑΝΑ
1Η ΠΡΑΞΗ
(Μπαίνει ο Μάρκος. Η σκηνή παριστάνει ύπαιθρο των Ιωαννίνων).
ΜΑΡΚΟΣ Ορίστε, τα Γιάννενα! Μες στην καταχνιά και το σκοτάδι. Όλοι μέσα σ` αυτό είμαστε, έτσι είν` οι καιροί… Τ` αρχοντικά, όμως, λάμπουν σαν να μην τ` άγγιξε ο πόλεμος. Ίσως να θέλουν να φωτίσουν το σκοτάδι τόσων φόνων… Ήμουν εδώ στρατιώτης πριν είκοσι πέντε χρόνια… Αν κατηφορίσω θα δω τη λίμνη… Όμως δεν έχω χρόνο, τα βήματά μου άλλα τα οδηγούν... Ήρθα για να βρω και να τιμωρήσω έναν φονιά, σκότωσε πέρυσι πέντε παιδιά- για να κατέχει ο φόβος τα αισθήματα των ανθρώπων... Η τρομοκρατία τους έχει πικράνει όλους… Η οργάνωση έστειλε ήδη ανθρώπους για να εμποδίσουν το έργο των τυράννων, να βοηθήσουμε τον λαό ν` απαλλαχθεί απ` τον φόβο που τον κατέχει. Μα κι ο ίδιος ο λαός είναι αναστατωμένος, αποφάσισε να δικάσει μόνος του τους προδότες, πήρε την απόφαση ότι τ` άδικο δε μπορεί άλλο να εξουσιάζει. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να τιμωρηθεί πρώτα εκείνος- Ζει ελεύθερος κι ωραίος! Και μόνο με την ιδέα ότι αυτός υπάρχει!-… Η απόφαση είναι να πληρώσει με θάνατο. Εγώ θα του την ανακοινώσω -αυτός δεν πάει να κρύβεται! Υπάρχουν σημάδια!... Αυτό που σήμερα είναι κρυφό, θα το βρει αυτός που κρατά τα μάτια του ανοιχτά. Οι άνθρωποι, αν μείνεις μόνο στην όψη τους, μοιάζουν, μα αν μυρίσεις και το μέσα τους θα καταλάβεις τη διαφορά. Κι η ψυχή αυτουνού δε θα ευωδιάζει, λέω- ένα πτώμα πάντα βρωμάει!... (Κάποιος περνά) Είμαι, όμως, σε μυστική αποστολή γι` αυτό ας φυλάγομαι. Έστειλαν εμένα γιατί δε με γνωρίζουν, πιστεύουν πως έτσι δεν κινώ υποψίες… Σ` έναν ξένο εμπιστεύονται πιο εύκολα τα οικογενειακά τους οι άνθρωποι. Ο κόσμος είναι δασκαλεμένος να `ναι καχύποπτος, πρέπει να προστατευθεί απ` τους χαφιέδες που κυκλοφορούν ανάμεσά του. Οι απλοί άνθρωποι θα μου δείξουν ένα σίγουρο δρόμο για να ερευνήσω μόλις μπω αργότερα στις καρδιές τους. Αυτές είναι οι σκέψεις μου... Δεν έχει σημασία εγώ αν θα ζήσω ή όχι, την οργάνωση, όμως, που μ` έστειλε και που την εμπιστεύομαι δε μπορώ να τη ζημιώσω… Κάποια στιγμή αργότερα θα ψάξω και για τους συντρόφους για να μάθω περισσότερα… Τώρα θα πάω να βρω έναν πρώτο μου ξάδερφο που ζούσαμε μαζί μικροί, έφυγε αυτός όπως κι εγώ ύστερα, τώρα μένει στα Γιάννενα, είναι ο μοναδικός που μπορεί να με βοηθήσει εδώ. Πόσα χρόνια έχουμε να βρεθούμε;… Πολλά. Αν πω το επίθετό του θα μπορέσω να βρω πιστεύω που `ναι το σπίτι του.
2Η ΠΡΑΞΗ
(Σαλόνι, που είναι και τραπεζαρία. Οι κουρτίνες τραβηγμένες έτσι που καλύπτουν τα παράθυρα. Στο κέντρο του δωματίου ένα τραπέζι στρωμένο με τραπεζομάντιλο. Στον τοίχο της σκηνής απέναντι απ` το κοινό, δυο πόρτες που βγάζουν σε υπνοδωμάτια. Αριστερά, όπως βλέπει το κοινό, και στο πίσω μέρος της σκηνής μια πόρτα που οδηγεί στην κουζίνα- υπονοείται, γιατί δεν τη βλέπουμε καθώς στο αριστερό και μπροστινό μέρος της σκηνής βρίσκεται ένας προθάλαμος που χωρίζεται από κρεμασμένες κουρτίνες και βγάζει με τη σειρά του σ` ένα πλυσταριό. Οι συμμετέχοντες στα δρώμενα της σκηνής δε μπορούν να δουν μέσα στον προθάλαμο γιατί οι κουρτίνες απ` το μέρος της σκηνής είναι τραβηγμένες ως την άκρη. Το εσωτερικό του προθαλάμου- έκτασης περίπου τεσσάρων τετραγωνικών μέτρων- το βλέπει μόνο το κοινό γιατί αυτός είναι ακάλυπτος στο μπροστινό του μέρος από κουρτίνες. Διάφορα αποθηκευμένα αντικείμενα εκεί. Μια πόρτα στη δεξιά πλευρά της σκηνής βγάζει σε διάδρομο- ούτε αυτόν τον βλέπουμε- στο τέλος του οποίου φανταζόμαστε την κύρια είσοδο του σπιτιού. Η διακόσμηση του δωματίου μόνο από απαραίτητα αντικείμενα, κάποιο ασπρόμαυρο κάδρο με τη φωτογραφία προγόνου, κεντητά, κ.τ.λ. Ακούγεται χτύπος στην πόρτα).
ΒΑΣΙΛΗΣ Μάνα… -Ποιος;
ΜΑΝΑ Πού θες να ξέρω εγώ, παιδάκι μου;
ΒΑΣΙΛΗΣ Εγώ δεν περιμένω κανέναν.
ΜΑΝΑ Ίσως η κυρά-Βασιλική. Χτυπάει πάντα έτσι διστακτικά…
ΒΑΣΙΛΗΣ Σου το ‘χω πει χίλιες φορές ότι δε θέλω επισκέψεις!
ΜΑΝΑ Πάντα φυλακισμένος θα’ σαι;
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν ειν’ δικό σου θέμα! Λείπω… Εκτός… Ξέρεις… Τράβα!
(Η μάνα πηγαίνει ν’ ανοίξει. Ο Βασίλης μπαίνει πίσω απ’ τις κουρτίνες του προθαλάμου που οδηγεί στο πλυσταριό. Στήνει αυτί ενώ ταυτόχρονα ρίχνει ματιές από ένα μικρό άνοιγμα της κουρτίνας κρατώντας τις πτυχές της με τα χέρια του. Αναμονή. Ακούγεται η μάνα).
ΜΑΝΑ Βασίλη! Έλα να δεις ποιος ήρθε!-
(Ο Βασίλης αναποφάσιστος, σαν χαντακωμένος).
ΒΑΣΙΛΗΣ Ποιος;
ΜΑΝΑ Δε θα το πιστέψεις! Ο ξάδερφός σου ο Μάρκος!... Έλα να τον δεις για να χαρείς!...
ΒΑΣΙΛΗΣ Ποιος;- (Μισανοίγει για λίγο κι ύστερα διασχίζει το παραπέτασμα. Η μάνα μπαίνει μέσα με τον Μάρκο).
ΜΑΝΑ (Στον Μάρκο) Που να σε γνωρίσω; Δυο μέτρα έγινες…
ΜΑΡΚΟΣ Ξάδερφε-
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε σε περιμέναμε…
ΜΑΡΚΟΣ Είπα να σας κάνω έκπληξη!
ΜΑΝΑ Και τι έκπληξη!
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα πώς αυτό το ξαφνικό;
ΜΑΡΚΟΣ Είχα υπηρετήσει τη θητεία μου εδώ- θυμάσαι;
ΜΑΝΑ Ναι, Βασίλη μου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι γένια είν’ αυτά;
ΜΑΡΚΟΣ Ενώ εσύ είσαι ο ίδιος…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα πώς πήρες την απόφαση;
ΜΑΡΚΟΣ Σκέφτηκα, θα χαρείτε! Πού να πήγαινα, αν όχι σε δικούς μου ανθρώπους;
ΜΑΝΑ Το συζητάς;
ΒΑΣΙΛΗΣ Θα ‘ναι κάτι σοβαρό για να ταξιδέψεις!
ΜΑΡΚΟΣ Δε λείπουν από κανένα οι έγνοιες…
ΒΑΣΙΛΗΣ Δηλαδή;
ΜΑΡΚΟΣ Δε θέλω να σας βαραίνω… Για έναν συγγενή μου είν’.
ΜΑΝΑ Έχουμε περάσει δυστυχίες, γιε μου, δεν περιφρονούμε τα βάσανα των άλλων.
ΒΑΣΙΛΗΣ (Στη μάνα) Υπάρχουν συγγενείς μας στα Γιάννενα;
ΜΑΡΚΟΣ Απ’ τη μεριά της γυναίκας μου. Είν’ μια λεπτή υπόθεση… δεν είναι του παρόντος…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μου ερεθίζεις την περιέργεια… Τέλοσπάντων… Και θα μείνεις κάμποσο;
ΜΑΡΚΟΣ Δε θα φύγω αν δε γίνουν πρώτα αυτά που πρέπει…
ΒΑΣΙΛΗΣ Αφού ξέρεις τι πρέπει-
ΜΑΡΚΟΣ Αυτό είναι το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος.
ΒΑΣΙΛΗΣ Και πού θα μείνεις;
ΜΑΡΚΟΣ Σκέφτηκα πως θα μπορούσα ωσότου να τα βολέψω κάπως καλύτερα… σε ‘σας… Αν δεν ενοχλώ βέβαια-
ΜΑΝΑ Να μείνεις γιε μου! Ένα σπίτι έχει ανάγκη από ψυχές-… Έτσι, Βασίλη;
ΒΑΣΙΛΗΣ Βέβαια…
ΜΑΡΚΟΣ Τότε, με την ευκαιρία, θα θυμηθούμε τα παλιά! Θα θυμηθώ επίσης εγώ αυτά που έζησα στα Γιάννενα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μήπως πεθύμησες τα χρόνια του στρατού;
ΜΑΡΚΟΣ Ούτε τα ονόματα αυτών που υπηρέτησα μαζί δε θυμάμαι.
ΜΑΝΑ Δεν πιστεύω να μη θυμάσαι κι ό,τι έχει σχέση με μας;- όπως τα χρόνια που ζούσαμε όλοι μας στην Αθήνα…
ΜΑΡΚΟΣ Αυτά, μάλιστα!...
ΜΑΝΑ Είκοσι πέντε χρόνια-… αφού είσαι σχεδόν στην ηλικία του Βασίλη-
ΜΑΡΚΟΣ Ναι, πάνω-κάτω, τόσα-
ΜΑΝΑ Χωρίσαμε, όμως, μετά…
ΜΑΡΚΟΣ Τώρα να ’μαστε πάλι…
ΜΑΝΑ Όχι ο θείος σου, όπως ξέρεις…
ΜΑΡΚΟΣ Τον θυμάμαι τον θείο-…
ΜΑΝΑ Άστο! Πες μου καλύτερα: τι κάνουν η μαμά σου ο μπαμπάς σου;
ΜΑΡΚΟΣ Είναι καλά, μεγαλώνουν…
ΜΑΝΑ Εσύ; Παντρεύτηκες; Παιδάκια έχεις;
ΜΑΡΚΟΣ Δύο.
ΜΑΝΑ Να ‘ναι καλά! Εμείς λιγοστεύουμε… - Κι ο Βασίλης ακόμα να μου χαρίσει τα εγγονάκια που περιμένω…
ΜΑΡΚΟΣ Υπάρχει καιρός…
ΜΑΝΑ Τ’ αγαπά, η αλήθεια… Δεν έχει απόφαση μόνο…
ΒΑΣΙΛΗΣ (Την κοιτάζει) Μην τον σκοτίζεις!
ΜΑΝΑ Με συγχωρείτε… Μάρκο, μιας κι ήρθες από την άλλη άκρη της Ελλάδας-… Όμως, από πού αλήθεια;
ΜΑΡΚΟΣ Απ’ τη Δράμα. Έχω μια δουλίτσα εκεί-…
ΜΑΝΑ Θα σου ετοιμάσω τότε ένα πιάτο φαγητό για να πάρεις δύναμη… Μόνο αυτόν το μικρό σάκο έχεις;
ΜΑΡΚΟΣ Αυτόν, θεία-
(Η θεία τον ανασηκώνει και βγαίνει προς την κουζίνα).
ΒΑΣΙΛΗΣ Μανάδες-… Θέλουν να τα πουν όλα μες σ’ ένα λεπτό…
ΜΑΡΚΟΣ Έτσι…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι νέα, λοιπόν, ξάδερφε;
ΜΑΡΚΟΣ Εσείς;!... Πες μου τα δικά σου. Πώς ήταν η κατάσταση εδώ, στα Γιάννενα;
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε βαριέσαι!...
ΜΑΡΚΟΣ Άλλαξαν, πρόσεξα, πολλά…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μπα! Ένα γύρω συρματοπλέγματα και σίδερα πάλι… Εμείς υπηρετούμε τη θητεία μας ακόμα- και δεν πρόκειται ν’ απολυθούμε γρήγορα απ’ ό,τι φαίνεται.
ΜΑΡΚΟΣ Θα μου έκανε εντύπωση αν εσάς δε σας άγγιξε ο πόλεμος… Τουλάχιστον εσείς έχετε λίγη θάλασσα και ξεκουράζεται το μυαλό.
ΒΑΣΙΛΗΣ Αν δεν έχεις βάλει με το νου σου να κρεμάσεις μια πέτρα στο λαιμό σου να φουντάρεις!
ΜΑΡΚΟΣ Έμαθα πως έγιναν εδώ πολλοί φόνοι-
ΒΑΣΙΛΗΣ Ναι! Παίζουν με τη ζωή μας κάθε μέρα… Έτοιμοι να σε σφάξουν με την πρώτη ευκαιρία μόλις γυρίσεις την πλάτη σου!
ΜΑΡΚΟΣ Τίποτα καλό;… Φαντάζομαι-…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εσύ υπηρέτησες μόνο δυόμισι χρόνια και δεν ξέρεις!
ΜΑΡΚΟΣ Όταν το έγκλημα κυκλοφορεί ελεύθερο η ζωή δεν έχει καμιά αξία… Όλοι φοβούνται μην καταλήξουν ανθρώπινα σκουπίδια σε κανένα χαντάκι-
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι ν’ αποφασίσεις, δεν ξέρεις. Αν σκεφτείς το ένα, πληρώνεις γι’ αυτό, αν το άλλο, πάλι χαμένος βγαίνεις…
ΜΑΡΚΟΣ Κατάρα να ζεις γι’ αυτό ζωή μισή…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ούτ’ ελάχιστη πες! Όμως… Τα ξέρεις…
ΜΑΡΚΟΣ Εσείς τα ζήσατε. Εμείς τ’ ακούσαμε μόνο.
ΒΑΣΙΛΗΣ Κι αυτό αρκετό είναι για να καταλάβεις τι περνάμε. Μα… Πώς τα ‘μαθες;…
ΜΑΡΚΟΣ Τα ήξερα κι από πριν… Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό…
ΒΑΣΙΛΗΣ Σίγουρα δε μίλησες με κανέναν πριν φτάσεις;
ΜΑΡΚΟΣ Για να βρω το σπίτι σου μόνο…
ΒΑΣΙΛΗΣ Σου είπαν για μένα;
ΜΑΡΚΟΣ Για σένα; Μπα… Άλλωστε σήμερα κανείς δε μιλά ανοιχτά στον άλλον…
ΒΑΣΙΛΗΣ Καλύτερα…
ΜΑΡΚΟΣ Είμαι όλος δικός σου ξάδερφε!- Συμβαίνει κάτι;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μη θες ν’ ανακατεύεις αυτά, που όταν είναι κρυμμένα, φέρνου κάποια λύτρωση…
ΜΑΡΚΟΣ Πάντα ο άλλος μπορεί να βοηθήσει… Έστω με την κουβέντα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εμένα μ’ αρρωσταίνει… Είσαι ξένος γι’ αυτό σ’ αρέσει να τα μελετάς… Για ‘μας, όμως, είναι επιπλέον βάρος να τα ξαναλέμε.
ΜΑΡΚΟΣ Γιατί διστάζεις να τα μοιραστείς; Σ’ αυτά όλοι μοιάζουμε
ΒΑΣΙΛΗΣ Κι αυτά που φαίνονται ίδια μπορεί να κρύβουν μεγάλη διαφορά…
ΜΑΡΚΟΣ Ίσως χρειαστώ κι εγώ τη βοήθειά σου… Δε θα στη ζητήσω;
ΒΑΣΙΛΗΣ Εννοείς την υπόθεσή σου; Μα φυσικά- είμαι όλος αυτιά.
ΜΑΡΚΟΣ Θα σου μιλήσω το γρηγορότερο- εντάξει… Άσε με να βρω το θάρρος κι εγώ να βάλω πρώτα κάποια πράγματα στη θέση τους…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ειν’ κάτι σοβαρό;…
ΜΑΡΚΟΣ Μάλλον θα βγει σε καλό… Ελπίζω… Μα όχι σοβαρότερο απ’ αυτό που φαίνεται ν’ απασχολεί εσένα… Απλά δε θέλω να μαθευτεί ο ερχομός μου πριν ξεκαθαρίσω κάτι, για να μην εκθέσω αυτούς που με στέλνουν…
ΒΑΣΙΛΗΣ Κρύβεσαι κι εσύ;
ΜΑΡΚΟΣ Γιατί; Ποιος άλλος;… Ο κόσμος θα τα μάθει άλλωστε όταν έρθει η ώρα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Καλά κάνεις και φυλάγεσαι! Ο κόσμος έχει μεγάλη γλώσσα… Κινδυνεύει μια υπόθεσή σου να κακοπάθει χωρίς να το περιμένεις…
ΜΑΡΚΟΣ Τα ίδια παντού.
ΒΑΣΙΛΗΣ Εδώ χειρότερα.
ΜΑΡΚΟΣ Εγώ προτιμώ γι’ αυτό ν’ αφήνω τους άλλους να μιλούν κι εγώ να σωπαίνω… Γι’ αυτό πες μου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι μπορεί να σ’ ενδιαφέρουν εσένα όλα όσα μου συμβαίνουν;
ΜΑΡΚΟΣ Γιατί όχι;
ΒΑΣΙΛΗΣ Ξένος σε ξένα βάσανα μόνο μπαλώματα ή χειρότερο κακό μπορεί να προκαλέσει. Νομίζεις πως ήρθες σήμερα και μπορείς μέσα σε μια μέρα να τα διορθώσεις όλα;
ΜΑΡΚΟΣ Από ενδιαφέρον ρωτώ…
ΒΑΣΙΛΗΣ Είμαι βαρύς, το μυαλό μου έχει πολλά, γι’ αυτό δε μπορώ να σου αποκριθώ ευχάριστα όσο κι αν είσαι καλοπροαίρετος… Νόμιζες πως θα βρεις τον ξάδερφό σου μια χαρά, έτσι;
ΜΑΡΚΟΣ Δεν περίμενα κάτι συγκεκριμένο… Η τύχη που κυβερνά σήμερα τα πράγματα δεν αφήνει πολλά περιθώρια…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μεγάλη ατιμία! Εκεί που νομίζεις πως θα σου ‘ρθουν τα πράγματα βολικά βρίσκεσαι με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο! Όμως μη με παρεξηγείς που δε σου ανοίγομαι, έχω ξεχάσει να φέρομαι στους ανθρώπους… Έμαθα κι εγώ να φυλάω ζηλότυπα τις σκέψεις μου… (Κοιτάζει το ρολόι του) Όμως δεν έχω χρόνο… Πρέπει να φύγω…
(Μπαίνει η μάνα)
ΜΑΝΑ Ξεσηκώθηκες, Βασίλη; Έτσι θα φύγεις, πριν δώσεις λίγη χαρά στον ξάδερφό σου; Μάρκο μου, έτσι είναι πάντα, στενάχωρος! (Στον Βασίλη) Κάτσε τουλάχιστον να του κάνεις παρέα, μέχρι να βάλετε κάτι στο στόμα του… (Βάζει δυο πιάτα στο τραπέζι).
ΜΑΡΚΟΣ Γεια στα χέρια σου, θεία…
ΜΑΝΑ Ευχαριστώ, γιόκα μου… Φάτε και σε κανα τέταρτο θα γυρίσω κι εγώ απ’ την κυρά- Βασιλική-
ΒΑΣΙΛΗΣ Τώρα θα πας;!
ΜΑΝΑ Ούτε που σουρούπωσε ακόμα-… Μάρκο, στυλώσου όσο μπορείς… Σα γυρίσω θα σου στρώσω το κρεβατάκι…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μην αργήσεις-
ΜΑΝΑ Δεν αργώ. (Βγαίνει)
ΜΑΡΚΟΣ Πρέπει να φύγεις; Αν είναι ανάγκη-
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι;
ΜΑΡΚΟΣ Κάθομαι και μόνος…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι;… Ούτε να το συζητάς!
ΜΑΡΚΟΣ Γιατί;
ΒΑΣΙΛΗΣ Πες ότι έρχεται κάποιος.
ΜΑΡΚΟΣ Και λοιπόν; Θα τον υποδεχτώ εγώ.
ΒΑΣΙΛΗΣ Αποκλείεται.
ΜΑΡΚΟΣ Δεν είναι για μένα πρόβλημα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Είναι για μένα. Είναι πράγματα που τα ξέρει μόνο ο νοικοκύρης για να μπερδεύει σ’ αυτά κι άλλους- Άλλωστε δε χάθηκε ο κόσμος για λίγη ώρα…
ΜΑΡΚΟΣ Τότε σ’ ακούω… Με τι καταπιάστηκες όλα αυτά τα χρόνια; Παντρεύτηκες;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μπα… Δεν είναι άξια λόγου…
ΜΑΡΚΟΣ Ναι ή όχι δηλαδή;… Σου δημιούργησε μήπως κάποιος γάμος σου προβλήματα;
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί το ρωτάς; Μήπως κινώ στους άλλους την περιέργεια;! Απλά παντρεύτηκα κάποιες καταστάσεις απ’ τις οποίες ούτε ένας καλός δικηγόρος δε μπορεί να με βοηθήσει για να πάρω διαζύγιο…
ΜΑΡΚΟΣ Είσαι πιο μικρός από μένα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μικρός θα ‘μαι κι αν πεθάνω αυτήν την ώρα.
ΜΑΡΚΟΣ Πως σου ‘ρθε αυτό;
ΒΑΣΙΛΗΣ Τίποτα! Απλά δεν είχα μυαλά για γάμους…
ΜΑΡΚΟΣ Θα μου πεις, βάζεις κι άλλα βάσανα στο κεφάλι σου… -Καμιά δουλίτσα έχεις στα Γιάννενα; Τα καταφέρνεις να ζήσεις ικανοποιητικά;
ΒΑΣΙΛΗΣ Όχι, δεν τα καταφέρνω…
ΜΑΡΚΟΣ Τόσος κόσμος αντιμετωπίζει τα ίδια… Θα προσπαθήσεις απ’ την αρχή για κάτι καλύτερο…
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε γίνεται αυτό πάντα… Μήπως ήρθες για να μου κάνεις, όμως, τον δάσκαλο; Σαν τη μάνα μου… Στο ξεκαθαρίζω απ’ την αρχή, τη βαριέμαι την αγάπη σας… Πρόσεξες πως με χαρακτήρισε πριν; Όλες οι μανάδες έχουν όνειρα για τα παιδιά τους κι οι άνθρωποι όνειρα για τους άλλους… Αν με δεις να σαπίζω μέσα σ’ αυτό το σπίτι, μάθε, έχω τους λόγους μου, Κι η απόγνωση μερικές φορές μοιάζει με λύτρωση… Μα άστο!... Δε φταις εσύ… Με κάνεις να νιώθω άβολα απλά με τις ερωτήσεις σου…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν συνήθισες όλα αυτά τα χρόνια;
ΒΑΣΙΛΗΣ Να συνηθίσω; Όχι! αυτό που συνήθισα μόνο είναι η ιδέα της καταστροφής μου. Κι αν δεν είχα τη μάνα μου θα είχα σίγουρα τρελαθεί… Ψέματα σου είπα, επομένως, πριν-
ΜΑΡΚΟΣ Και ποιος δεν είναι τρελός σήμερα;
ΒΑΣΙΛΗΣ Βέβαια… Αφού το μυαλό έχει να διαλέξει ανάμεσα στο ν’ αποδεχτείς το θάνατό σου ή να σκοτώσεις τους άλλους πριν σε σκοτώσουν αυτοί. Έτσι όπως είναι τρελά τα πράγματα παύεις να ξεχωρίζεις στο τέλος την τρέλα απ’ το φυσιολογικό. Εγώ να φανταστείς βλέπω όνειρα και μετά δε μπορώ να τα ξεχάσω, είναι σαν να τα ζω αληθινά.
ΜΑΡΚΟΣ Πρέπει ν’ αντισταθείς. Αν αφεθείς είναι βέβαιο ότι θα καταρρεύσεις μια ώρα αρχύτερα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Αν έχεις δυνατό χαρακτήρα, μπορείς. Εγώ όμως είμαι πεπεισμένος, τρώω ό,τι φαΐ μου δώσουν και μετά αισθάνομαι πως έχω δηλητηριαστεί… Τότε χειρότεροι εφιάλτες ξυπνούν και μ’ αρρωσταίνουν… Δε μπορώ ν’ αντισταθώ το ίδιο, όμως, και με τους ανθρώπους!... Τους μισώ για τις συμφορές που περνάω μα δε μπορώ παρά ν’ αρπαχτώ απ’ αυτούς σαν ναυαγός που πιάνεται απ’ τους άλλους για να σωθεί… Όσο για σένα, μόνο καλό μου κάνει η παρέα σου… Δεν αντέχω μόνος μου ούτε λεπτό… Εσύ μόνο να φτιάξεις το κέφι μου μπορείς. Ήδη μου είσαι τώρα πιο αγαπητός έστω κι αν σου δείχνω το αντίθετο-…
ΜΑΡΚΟΣ Όλα αυτά τα άσχημα όνειρα θα διαλυθούν σαν ψεύτικοι ίσκιοι, ξάδερφε, μόλις τελειώσει ο πόλεμος…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ξέρω… Μη μου λες όμως για όνειρα γιατί τα δικά μου, μου ‘χουν φέρει τη μεγαλύτερη ανησυχία. Είδα να φανταστείς χθες τον θάνατό μου-
ΜΑΡΚΟΣ Πώς; Πάλι για θάνατο;! Μήπως είσαι άρρωστος;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μπορεί… Το αποκλείεις;
ΜΑΡΚΟΣ Πώς μπορώ να το κάνω αυτό; Δηλαδή; Αληθινή αρρώστια; Του κορμιού;… ή της ψυχής;
ΒΑΣΙΛΗΣ Της ψυχής αρχικά… Μα θα γίνει του κορμιού… Με βλέπεις μπροστά σου και είναι σα να μη με βλέπεις, ξάδερφε. Είμαι στην πραγματικότητα ένας νεκρός.
ΜΑΡΚΟΣ Πώς το ξέρεις;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μου το είπαν!
ΜΑΡΚΟΣ Ποιοι;…
ΒΑΣΙΛΗΣ Οι γιατροί… Αν κι αυτοί όταν δεν υπάρχει ελπίδα δε σου λεν τίποτα… Μάλλον το κατάλαβα…
ΜΑΡΚΟΣ Σοβαρολογείς;
ΒΑΣΙΛΗΣ Απόλυτα.
ΜΑΡΚΟΣ Ξάδερφε, μήπως είναι τα νεύρα σου ταραγμένα;
ΒΑΣΙΛΗΣ Και; Και τι ‘ναι αυτό μπροστά στη χειρότερη συμφορά να σταματήσουν αυτά να δουλεύουν κανονικά;! Κάποτε νόμιζα πως ο θάνατος δεν είναι για μένα, μα τώρα κατάλαβα πως είμαι κι εγώ το ίδιο φτηνό παιχνίδι στα χέρια της τύχης όπως και τόσοι άλλοι-
ΜΑΡΚΟΣ Θα υπάρχει κάποια γιατρειά!
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα κι εγώ ξέρω ποιο είναι το φάρμακο…
ΜΑΡΚΟΣ Απ’ τους γιατρούς;
ΒΑΣΙΛΗΣ Τους γιατρούς; Χα! Έναν γιατρό περιμένω, αν δεν έρθει κι αυτός… Τότε ξέχνα το…
ΜΑΡΚΟΣ Τότε τι;
ΒΑΣΙΛΗΣ Εννοώ πως το φάρμακο το περιμένω μα δε φτάνει, είναι σε έλλειψη… Έτσι όπως πάνε τα πράγματα θα προλάβει τον γιατρό, όμως, ο νεκροθάφτης…
ΜΑΡΚΟΣ Το αναζήτησες εσύ;
ΒΑΣΙΛΗΣ Το έκανα… Τώρα όμως απομένει στην τύχη ν’ αποφασίσει… Είμαι ξεγραμμένος, ξάδερφε. Δεν έχω μυαλό παρά γι να φαντάζομαι το τέλος μου. Κι όπως στριφογυρίζω σαν τον κολασμένο, έχω πεθάνει χίλιες φορές, πίστεψέ με. Κι αυτή τη φορά θα πεθάνω τελεσίδικα… Συγχώρα με, αλλά κάθε μέρα που περνά ζω μέσα σ’ αυτήν την αγωνία. Για μένα ο κόσμος έχει γεύση πικρή μόνο, κι εσύ θα δηλητηριαστείς αν κάτσεις περισσότερο κοντά μου. Δε σε διώχνω λέγοντάς σου όλα αυτά… Μα αν με βλέπεις έτσι είναι επειδή έχασα κάθε ζωντάνια που ‘χα μέσα μου, λες και δίνω προκαταβολικά τις δόσεις μου σε κάποιον φριχτό δανειστή- Να δώσω και την τελευταία λοιπόν να τελειώνουμε!
ΜΑΡΚΟΣ Θα το παλέψεις! Όσο είσ’ ακόμα ζωντανός κανένας δεν έχει τόσο μεγάλη εξουσία να σου πάρει όλη τη ζωή σου.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα τι νόμισες, πως σκοτώνομαι με τη θέλησή μου; Δεν είμαι τόσο ανόητος να χαρίσω τη ζωή μου… Εγώ δεν το θέλω… Μα αυτοί την απαιτούν επειδή την έχουν αγοράσει… Αφήνω ενέχυρα φτηνά μα αυτοί έχουν στοιχηματίσει τη ζωή μου, έχουν την εξουσία να μοιράζουν τον θάνατο στον έναν ή στον άλλον κατά τα κέφια τους. Μα με βάση την τύχη αυτή πιστεύω πως το κορμί μου θα τρυπηθεί το ίδιο εύκολα όπως όλων των άλλων…
ΜΑΡΚΟΣ Να τρυπηθεί;
ΒΑΣΙΛΗΣ Τόσοι φόνοι γίνονται κάθε μέρα μ’ ένα μαχαίρι ή ένα πιστόλι…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν καταλαβαίνω. Σε απείλησε κανείς;
ΒΑΣΙΛΗΣ Ξεκάθαρα! Πρέπει να δεις και το μαχαίρι στο κορμί μου για να πειστείς;
ΜΑΡΚΟΣ Που έμπλεξες; Ποιοι θέλουν τη ζωή σου;… Μου φαίνονται σοβαρότερα τα πράγματα!
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν αλλάζει τίποτα με να τα συζητάμε.
ΜΑΡΚΟΣ Πρέπει να μου πεις για να βρούμε σωτηρία.
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε μου έμεινε καθόλου κουράγιο, άσε με! Θέλω να με περιφρονήσεις βλέποντας την ελεεινή μου κατάσταση, ούτε να δεις πόσο έχω λιποψυχήσει…
ΜΑΡΚΟΣ Ω, σαν ένα μικρό παιδί κάνεις που τρομάζει μη χάσει την εκτίμηση και την εύνοια των μεγάλων. Σήμερα είναι αβάσταχτο κοντά στα τόσα προβλήματα να βάζεις κι άλλα τόσα με τις σκέψεις αυτές… Εκτός κι αν κατηγορείς τον εαυτό σου επειδή δε θες να μου πεις-
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι να σου πω;
ΜΑΡΚΟΣ Κάτι… Πόσοι είναι; Πολλοί;
ΒΑΣΙΛΗΣ Πολλοί συνήθως στηρίζουν αλλά ένας θα προφτάσει να κάνει όλη τη δουλειά.
ΜΑΡΚΟΣ Τους ξέρεις;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μήπως θα γίνεις μεσίτης μου εσύ και θα τους πείσεις… Κι άλλος σωτήρας!
ΜΑΡΚΟΣ Λοιπόν;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα δεν τους ξέρω! Πως μοιάζει ο θάνατος!- Δε σε κοροϊδεύω. Όπως δεν τον ξέρουμε αυτόν έτσι κι εγώ δεν έχω ιδέα πως θα μου ‘ρθει! Χθες τον είδα στ’ όνειρό μου, αλήθεια, όμως χάθηκε αμέσως αυτός και δε συγκράτησα τα χαρακτηριστικά του…
ΜΑΡΚΟΣ Οι πρόστυχοι! Με την τρομοκρατία γέμισαν μ’ αίμα τη ζωή μας! Μάζεψαν κάθε πουλημένο τομάρι απ’ τις φυλακές κι έφτιαξαν ένα στρατό που επιβάλλει το νόμο όπως του αρέσει. Μετά απ’ αυτό που έγινε πέρυσι νόμιζα πως θα καταλάγιαζε η φρίκη…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εγώ βλέπω να μεγαλώνει…
ΜΑΡΚΟΣ Μήπως καλύτερα να κρυφτείς;
ΒΑΣΙΛΗΣ Και δεν κρύβομαι;… Ξέχνα το!... Να φανταστείς, βγαίνω σπάνια, μόνο βράδια... Εδώ φαίνομαι σε σένα- αυτός δε μπορέσει να με βρει;!
ΜΑΡΚΟΣ Μην απελπίζεσαι… Κάποια λύση θα υπάρχει…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ελπίδα, ελπίδα! Αυτή είναι σαν τις πηγές στην έρημο, μόλις πας να δροσιστείς, εξαφανίζονται στο λεπτό! Τι βγαίνει με το να πιστέψω σε κάτι; Μου είπαν πως θα ‘ρθει κάποιος να με σώσει- θα ‘χει, φαντάζομαι, τον τρόπο του- όμως μάταια… αφού μόνο υπόσχονται και τίποτ’ άλλο δεν κάνουν!... Θέλω να κλάψω, να πιω τα δάκρυά μου μα κι αυτό - καμιά απολύτως λύτρωση δεν φέρνει… (Ξεσπά σε λυγμούς)
ΜΑΡΚΟΣ Ηρέμησε, ξαδερφάκι… Δε σου είπαν ποιος θα είναι τουλάχιστον;
ΒΑΣΙΛΗΣ Όχι… Επειδή πρέπει μάλλον να προφυλάσσονται-…
ΜΑΡΚΟΣ Έχει λογική…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα για μένα, όμως. Μου είπαν πως δεν θα ‘ναι απ’ τα Γιάννενα αλλά από κάπου άλλο κι έτσι μου είναι δύσκολο ακόμα και να τον αναγνωρίσω… Κάθε ξένος που περνά γεννά στην καρδιά μου φόβο συνταρακτικό, αντικρίζω κάποιον και πάνω που θέλω να τον αγκαλιάσω βλέπω το πρόσωπό του να μεταμορφώνεται σε δολοφόνου…
ΜΑΡΚΟΣ Δε σου έδωσαν κάποιο σημάδι να τον γνωρίσεις;
ΒΑΣΙΛΗΣ Από μια λέξη σωτηρίας, που βέβαια ούτε άκουσα ακόμα κι ούτε πρόκειται ν’ ακούσω…
ΜΑΡΚΟΣ Τι λέξη;
ΒΑΣΙΛΗΣ Έλα τώρα! Θα την μεταχειριστείς εσύ;… Αυτός που έπρεπε να με σώσει, μ’ εγκατέλειψε. Και αυτοί που είναι να με ρημάξουν, σίγουρα θα βρουν το δρόμο τους. Έτσι ξεπερασμένο με βρίσκεις μετά από τόσα χρόνια, που κλείστηκα εντελώς στον εαυτό μου...
ΜΑΡΚΟΣ Όμως, ξάδερφε-…
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν κατάλαβες τι μου συμβαίνει ακόμα; Τι άλλο;
ΜΑΡΚΟΣ Κάτι… μια λέξη...
ΒΑΣΙΛΗΣ Και θαρρείς εσύ ότι είναι τόσο εύκολο;! Εδώ ώρες- ώρες το καταλαβαίνω κι εγώ πως τα λίγα μου είναι ακατάληπτα…
ΜΑΡΚΟΣ Ξάδερφε, είμαι συγγενής σου, δε μπορώ να μείνω αναίσθητος… Αν δεν πιστεύεις στους άλλους πίστεψε τουλάχιστον σε μένα. Θα σε βοηθήσω κι ας επείγουν όσο θέλουν τ’ άλλα για τα οποία ήρθα-…
(Χτυπά η πόρτα)
ΒΑΣΙΛΗΣ Βλέπεις;… Τι σου έλεγα;!
ΜΑΡΚΟΣ Είμαι εγώ εδώ! Μη φοβάσαι… Θα πάω ν’ ανοίξω…
(Ο Βασίλης σ’ επιφυλακή δίπλα στην κουρτίνα που οδηγεί στο πλυσταριό. Τρέμει. Μπαίνει η μάνα).
ΒΑΣΙΛΗΣ (Στον Βασίλη) Άδικα ανησύχησες!
(Ο Βασίλης πηγαίνει με θυμό καταπάνω στη μάνα του. Την πιάνει και την ταρακουνά).
ΜΑΡΚΟΣ Πόσες φορές σου είπα να ειδοποιείς πρώτα;!
ΒΑΣΙΛΗΣ Ναι, γιε μου…
ΜΑΡΚΟΣ Θες να με πάρεις στο λαιμό σου;!
ΜΑΝΑ Ξέχασα…
ΜΑΡΚΟΣ Μην της φέρεσαι έτσι! Έκανε λάθος…
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε βλέπεις πόσο επιπόλαια φέρεται;
ΜΑΡΚΟΣ Σωστό… όμως…
(Η μάνα ζαρώνει. Πηγαίνει και κάθεται σε μια άκρια του τραπεζιού. Κλαίει πνιχτά για να κρύψει τον πόνο της).
ΜΑΡΚΟΣ Έλα, θείτσα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Την έπεισε ο πόνος- Πρέπει να φροντίζω κι αυτήν τώρα από πάνω! Αφήστε με ήσυχο!... (Στον Μάρκο) Μην ξαφνιάζεσαι ή το παίρνεις κατάκαρδα εσύ γι’ αυτές τις συνήθειες που έχουμε στους τρόπους- τέτοιες είναι!... Μείνε όμως μαζί μας… Κοιμήσου εδώ απόψε… Μα πρέπει να φύγω… (Βγαίνει. Ο Μάρκος κοιτάζει συμπονετικά τη γριά).
ΜΑΝΑ Γιε μου, φεύγεις; Κατάλαβα, όταν κάποιος είναι δυστυχισμένος κανείς δεν επιθυμεί τη θλιβερή ζωή του.
ΜΑΡΚΟΣ Δε φεύγω, θεία…
ΜΑΝΑ Αν θες να συνταιριάξεις τον πόνο σου με τον δικό μου μη σκοτίζεσαι για μένα! Μια μάνα έχει μεγάλη ψυχή, αμελεί τα δικά της… Πιο πολύ μου καίει τα σωθικά το μαρτύριο του παιδιού μου. Υποφέρει, γι’ αυτό φέρεται καμιά φορά έτσι… Κάποτε ήταν ευτυχισμένος μα τώρα δε βρίσκει γιατρειά. Ήθελα να τον δω παντρεμένο, μ’ αυτός λέει πως δεν έχει μέλλον να χαρίσει… Γι’ αυτό μην τον ξεσυνερίζεσαι! Είναι καλός! Απλά όλα έχουν μπερδευτεί κι οι άνθρωποι αναγκαστικά έχουν κι αυτοί αλλάξει. Είναι πληγωμένος κατάκαρδα απ’ την αδικία γι’ αυτό συμπεριφέρεται απότομα… Κάποιοι άνθρωποι δε συνηθίζουν με τίποτα την πιο κοινή αδικία που είναι η αδικία της ζωής μας, αν στερηθούν την αγάπη είναι σαν να έχουν ήδη καταστραφεί… Μα αν εκείνος είναι έτσι εγώ τι χαρά μπορώ να δω; Αχ, μόνο αν τον βοηθήσει κανείς ίσως να ξαναβρεί το κουράγιο του.
ΜΑΡΚΟΣ Πως έχετε φτάσει εκεί;
ΜΑΝΑ Δε σου είπε τίποτα;
ΜΑΡΚΟΣ Μισά… Δεν πολυκατάλαβα…
ΜΑΝΑ Και ρωτάς εμένα;- ξέρω μόνο ότι ο γιος μου υποφέρει χωρίς αυτός να φταίει σε τίποτα.
ΜΑΡΚΟΣ Ποιοι τον κυνηγούν;
ΜΑΝΑ Σάμπως μου λέει και τίποτα εμένα, παιδί μου; Αν ζούσε ο θείος σου ίσως να σε κατατόπιζε περισσότερο… Μα ο Βασίλης, έτσι ήταν πάντα, μοναχικός- ούτε με τον πατέρα του είχε πολλές κουβέντες… Εσείς οι νέοι θέλετε να τα μοιράζεστε όλα μεταξύ σας και τα κρατάτε μυστικά από ‘μας. Ειδικά οι άντρες, μας θεωρείτε εμάς τις γυναίκες για λύπηση, μας βλέπετε σαν να ‘μαστε κατώτερες να νιώσουμε τον πόνο… Ίσως πάλι φοβάστε μη σας αρχίσουμε συμβουλές άσκοπες και σας φράξουμε το δρόμο… Μερικές φορές δεν καταλαβαίνουμε κι εμείς τίποτ’ άλλο, βέβαια, παρά μην πάθει τίποτα το παιδί μας! Είμαστε φτωχοί βλέπεις και το μόνο που μας έμεινε είναι να είμαστε μαζί.
ΜΑΡΚΟΣ Όλος ο κόσμος υποφέρει, θεία…
ΜΑΝΑ Εκτός κι αν δε θέλει να με μπλέξει άδικα σε κάτι επικίνδυνο γι’ αυτό και κρατάει την αιτία του πάθους του επτασφράγιστη… Μα εγώ αφού δεν μπορώ να τον βοηθήσω τα λέω όλα σε σένα, ανιψιέ μου… -αν και μου απαγορεύει να μιλώ γι’ αυτά.
ΜΑΡΚΟΣ Πρέπει να μου πεις…
ΜΑΝΑ Τι να σου πω;… Πέρυσι έβγαινε συχνά… ήταν ενθουσιασμένος μα φέτος έχει μαραζώσει εδώ μέσα… Κάνουμε παρέα ο ένας στον άλλον, εκτός κι αν συναντήσω εγώ καμιά γειτόνισσα-
ΜΑΡΚΟΣ Κάτι πιο συγκεκριμένο!...
ΜΑΝΑ Αχ, όσα ξέρω μου προκαλούν μεγαλύτερη απορία για να σε φωτίσω… Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι έχει τσακωθεί μ’ όλους, είχε τσακωθεί κάποτε και με τον πατέρα του, ήταν μικρός και πήγαινε σε δουλειές που ο πατέρας του δε συμφωνούσε, είχε μεγάλο πόθο να φέρει χρήματα στο σπίτι, δεν ήθελε να τρώει το ψωμί που του προσφέραμε… ντρεπόταν για τη φτώχεια μας… Εγώ απ’ τη μια χαιρόμουνα να τον βλέπω να δείχνει θάρρος με τον κόσμο, απ’ την άλλη φοβόμουν… Κι αν τα παράτησε τώρα όλα, πότε ήταν καλύτερα; Τότε ή τώρα που σαπίζει εδώ χωρίς να κάνει τίποτα; Κι αν τον συμβούλευα να προσέχει μου ‘λεγε: «Πάψε εσύ»… ίσως να ‘χει σχέση μ’ αυτό- μπορεί κάποιοι να τον εκδικούνται ή να τον κυνηγάνε για τίποτα παλιά του χρέη… Δε μου ζήτησε, η αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια ποτέ χρήματα- μα δεν έδειχνε και να ‘χει ξεκάθαρα και μια ασχολία… Μπορεί να φοβάται με το δίκιο του για όλα αυτά- ίσως προσπαθεί ο καημένος να ξεφύγει μα δεν τον αφήνουν, θέλουν να τον μπλέξουν στα παλιά του λάθη… Δεν ήξερε τι ανθρώπους θα συναντήσει, είμαστε βλέπεις άμαθοι, αγαθοί εμείς από κόσμο… Μου είπε κάποτε «Θα διώξουμε μάνα αυτούς που μας πίνουν το αίμα». Μα εγώ βλέπω πως αυτοί ήπιαν τελικά το δικό του…
ΜΑΡΚΟΣ Ποιοι;
ΜΑΝΑ Δεν έχω ιδέα.
ΜΑΡΚΟΣ Προσπάθησε-
ΜΑΝΑ Δεν τους ξέρω!... Όμως, λες;… Ο θείος σου είχε κάποτε μπλεξίματα με την αστυνομία, τον παρακολουθούσαν επειδή ο μεγάλος του αδερφός ήταν, ξέρεις, στο Κίνημα… Μα ύστερα, μας άφησαν… Ήμασταν πάντα φιλήσυχη οικογένεια, δεν επιθυμούσαμε εμείς ποτέ κάτι περισσότερο απ’ ότι μας αξίζει ούτε να βλάψουμε κανέναν… Μπορεί κιόλας ο Βασίλης να πληρώνει για όλα αυτά, δεν ξέρω!... Μπορεί αυτοί ν’ αποφάσισαν να ξανάρθουν! Όλοι τσακώνονται μα στο τέλος τις διαφορές τους θα τις λύσουν στο χώμα… Τι σημασία έχει τώρα πια; Αφού μείναμε μόνοι μας! Άκουσε, γιε μου, καταλαβαίνω πού ‘ναι το δίκιο μα αν έρθεις και μου πεις το δικό σου θα το δεχτώ αν δε θες να μας κάνεις κακό- τίποτ’ άλλο δεν ξέρω όμως από πολιτική! Ακούω κάθε μέρα πότε τον έναν νέο να χάνεται, πότε τον άλλον, θέλω να βάλω τα χέρια μου για να τους προστατέψω μα ξέρω πως τα χέρια μου δεν κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Στην εποχή που ζούμε το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να φέρεις στον κόσμο παιδιά… Να μπορούσες να γλιτώσεις εσύ τον Βασίλη μου! Κι όλα τα παιδιά του κόσμου μαζί…
ΜΑΡΚΟΣ Ναι, όλα τα παιδιά, θεία…
ΜΑΝΑ (Σαν να παραληρεί) Τα παιδιά που αυτά καθόλου δεν φταιν.
ΜΑΡΚΟΣ Τα παιδιά.
ΜΑΝΑ Το είπες κι εσύ;
ΜΑΡΚΟΣ Φυσικά.
ΜΑΝΑ Ήθελες να το πεις;
ΜΑΡΚΟΣ Υπάρχει το μεγαλύτερο χρέος απ’ το να προστατέψουμε εκείνα;
ΜΑΝΑ Ξαναπέστο, γιε μου. Σε παρακαλώ.
ΜΑΡΚΟΣ Ποιο;
ΜΑΝΑ Αυτά, για τα-
ΜΑΡΚΟΣ Τα παιδιά; Α… μου ήρθε γιατί έφερα στο νου μου τα πέντε παιδιά που δολοφονήθηκαν εδώ πέρυσι το καλοκαίρι.
ΜΑΝΑ Τι μου θυμίζεις! Ποια μισητή σκέψη συμφώνησε σ’ αυτό; Ένας που έκανε ένα τέτοιο έγκλημα δεν έχει καρδιά ανθρώπινη… Τα αγγελούδια μου! Φριχτό! Κάθε μάνα βλέπει το παιδί της σαν εκείνα… Εμένα σαν χθες μου φαίνεται που κρατούσα τον Βασίλη στην αγκαλιά μου… Πόνεσα αφόρητα τότε-
ΜΑΡΚΟΣ Έγιναν φριχτά πράγματα στα Γιάννενα, θεία…
ΜΑΝΑ Γιε μου, αυτός που σοφίστηκε κάτι τέτοιο δεν έχει ψυχή μέσα μου… Όμως, εσύ αφού νοιάζεσαι γι’ αυτά είσαι άνθρωπος που συμπονάς. Τα λόγια σου χύνονται σαν βάλσαμο στη ψυχή μου-…
ΜΑΡΚΟΣ Αν δε νοιαζόμουν, θα ήμουν άτιμος.
ΜΑΝΑ Σαν σταλμένος από ‘κείνον έρχεσαι… (Αναβλέπει) Θα διώξεις τη θλίψη μας… Πώς ξέρεις και παρηγοράς μια μάνα!
ΜΑΡΚΟΣ Μισώ απλά την αδικία...
ΜΑΝΑ Τα λόγια σου μοιάζουν αληθινά και μακάρι να βρεθεί το δίκιο! Είθε να φέρνεις τη θέλησή Του-
ΜΑΡΚΟΣ Έχω πειστεί για τις συμφορές σας.
ΜΑΝΑ Τότε βοήθησέ τον! Εσύ μπορείς!
ΜΑΡΚΟΣ Πρέπει όμως κι εσείς να με βοηθήσετε.
ΜΑΝΑ Σου αρνήθηκε τη βοήθειά του κανείς; Τον βλέπεις έτσι στεγνό που δε σου ανοίγεται όμως θ’ αλλάξει μόλις μάθει τι στοργική διάθεση έχεις απέναντί του- ειδικά αν του μιλήσω εγώ… Κι εγώ πάλι ό,τι θέλεις- είσαι τ’ ανίψι μου, αν κρυβόμουν από σένα θα ‘ταν σαν να έκρυβα την καρδιά μου απ’ το κορμί μου, που γέρασε πια… Θα ‘πρεπε τότε να την ξεριζώσω πρώτα… Θα στεγνώσεις τα δάκρυά μας…-ειδικά τα δικά μου που δεν περιμένω και πολλά πια απ’ τη ζωή… Σε περιμέναμε γιε μου!... Απ’ τα βάθη της καρδιάς μου, σε παρακαλώ- μη μας ξεχάσεις τώρα!... Ο Βασίλης θα χαρεί σαν τα μάθει- Είχες ταξίδι, όμως, πρέπει να ξαποστάσεις… Θα σου στρώσω το κρεβατάκι… Θα περιμένω εγώ τον Βασίλη κι αύριο με καθαρό μυαλό θα τα πείτε όλα…
(Κατευθύνεται στο υπνοδωμάτιο του Βασίλη για να ετοιμάσει. Ο Μάρκος την ακολουθεί).
ΜΑΡΚΟΣ Να σε βοηθήσω-
ΜΑΝΑ Μη σκας!
(Η σκηνή θα παραμείνει άδεια για λίγο. Βγαίνει η θεία απ’ το δωμάτιο του Βασίλη και μπαίνει στο δικό της δωμάτιο. Στο κατόπι εμφανίζεται ξανά. Θα κατευθυνθεί σε μια καρέκλα να καθίσει. Κοιτάζει διακεκομμένα το κοινό καθώς τα μάτια της ανοιγοκλείνουν μέχρι που θ’ αποκοιμηθεί. Σιωπή. Η θεία σαν άγαλμα. Κάποια στιγμή θ’ ακουστεί κλειδί στην πόρτα. Μπαίνει ο Βασίλης χωρίς να κάνει θόρυβο. Βλέπει τη μάνα του και πηγαίνει προς το μέρος της, για να δει αν κοιμάται. Ετοιμάζεται να φύγει όμως η μάνα αναπηδά ξαφνικά σαν να τον είδε στ’ όνειρο).
ΜΑΝΑ Αααχ!
ΒΑΣΙΛΗΣ Εγώ είμαι!
ΜΑΝΑ Εσύ, Βασίλη μου; Καλά;!
ΒΑΣΙΛΗΣ Καλά!... Μόνη σου;
ΜΑΝΑ Όχι… κι ο Μάρκος. Είναι μέσα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Πού έστρωσες για μένα;
ΜΑΝΑ Άνοιξα το μεγάλο ντιβάνι στο δωμάτιό μου. Όπως όταν ήσουνα μικρός… Σε περίμενα-
ΒΑΣΙΛΗΣ Πώς έτσι;
ΜΑΝΑ Ήρθε ο-…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ο-;… Ποιος;
ΜΑΝΑ Αυτός που περίμενες!
ΒΑΣΙΛΗΣ Αυτός που περίμενα…;
ΜΑΝΑ Ναι, γιε μου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τέτοια ώρα;-… Νομίζω-… μπούρδες!
ΜΑΝΑ Όχι! Από πριν!
ΒΑΣΙΛΗΣ Θα είδες πάλι κανα όνειρο! Εγώ ποιος είμαι; Ο Βασίλης;…
ΜΑΝΑ Θες να παίξεις με το μυαλό μου;…
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν είμαι;
ΜΑΝΑ Σσστ! Τι σ’ έπιασε; Θα τον ξυπνήσεις!
ΒΑΣΙΛΗΣ Ώχου…
ΜΑΝΑ Είμαι στα καλά μου- ξύπνια! Κι αυτός, μέσα- (Δείχνει το δωμάτιο που κοιμάται ο Μάρκος).
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι λες;
ΜΑΝΑ Για τον ξάδερφό σου, σου λέω…
ΒΑΣΙΛΗΣ Νυστάζω!
ΜΑΝΑ Στάσου! Εσύ δεν είπες αν ακούσω να λεν για τα παιδιά;! Μου το είπε ξεκάθαρα!- Τα παιδιά!
ΒΑΣΙΛΗΣ «Τα παιδιά»;! Σίγουρα;… «Τα παιδιά»;
ΜΑΝΑ Και δυο φορές μάλιστα!
ΒΑΣΙΛΗΣ Πρόσεξε, μάνα!
ΜΑΝΑ Αχ, γιε μου, ό,τι με διέταξες σου απαντώ… Κι όταν τον ρώτησα «αν θα βοηθήσεις τον Βασίλη μου» μου υποσχέθηκε πρόθυμα να σου συμπαρασταθεί… Τόσες φορές εκφράστηκε πόσο μισεί την αδικία- Σε νοιάζεται… Άλλαξε η τύχη σου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί δε μίλησε τότε και σε μένα;
ΜΑΝΑ Πάσχιζε να βεβαιωθεί για ό,τι σου συμβαίνει μάλλον.
ΒΑΣΙΛΗΣ Λες να με εξέταζε… κι εγώ αντί να τον βοηθήσω να τον απομάκρυνα;…
ΜΑΝΑ Αρκεί που μίλησε σε μένα!
ΒΑΣΙΛΗΣ Κόπιασε εδώ μετά από τόσα χρόνια, για ένα συγγενή του… Τόσους μήνες είχε να πατήσει άνθρωπος στο σπίτι μας… Μα-…λες;…
ΜΑΝΑ Ναι, γιε μου, μήνες.
ΒΑΣΙΛΗΣ Είναι άνθρωπος δικός μας… που ήρθε από μακριά…
ΜΑΝΑ Πιστεύω πως θα σου είναι ευχάριστα τα νέα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Νομίζω…
ΜΑΝΑ Σώθηκες;
ΒΑΣΙΛΗΣ Αν δεν πέφτω έξω…
ΜΑΝΑ Για να ησυχάσεις κι εσύ κι εγώ μαζί σου, το εύχομαι, γιε μου!
ΒΑΣΙΛΗΣ Κοιμάται τώρα;
ΜΑΝΑ Μάλλον… Πόση ώρα περίπου να αποκοιμήθηκα εγώ;
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί δε περίμενε κι εμένα, όμως, για να μου τα πει απευθείας;!
ΜΑΝΑ Κρίμα θα ήταν μετά από τόση ταλαιπωρία που πέρασε να τον βασανίζουμε έτσι… Του υποσχέθηκα πως θα σου τα μεταφέρω όλα εγώ και τον έστειλα στο κρεβάτι… Μπορούσατε να τα κουβεντιάσετε μια χαρά κι αύριο το πρωί…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ο θεός δε θα μ’ άφηνε να χαθώ μέσα σ’ αυτόν τον άθλιο ξεπεσμό- Άκουσε τις προσευχές μου…
ΜΑΝΑ Ήμασταν πάντα δεμένη οικογένεια, ήρθε να σταθεί αυτός στο πλευρό σου! Πήγαινε πέσε άφοβα. Έχει το σπίτι μας άγγελο φύλακα τώρα.
3Η ΠΡΑΞΗ
(Την επόμενη το πρωί).
ΒΑΣΙΛΗΣ Καλημέρα ξάδερφε.
ΜΑΡΚΟΣ Καλημέρα!- Καλημέρα θεία…
ΜΑΝΑ (Που μόλις μπήκε) Καλημέρα γιε μου. Κοιμήθηκες καλά;
ΜΑΡΚΟΣ Καλά.
ΜΑΝΑ Φαντάζομαι πως νιώθεις σαν το σπίτι σου, γι` αυτό.
ΜΑΡΚΟΣ Ναι…
ΜΑΝΑ Έβαλα μόλις σ` άκουσα τα καφεδάκια στη φωτιά. Ο Βασίλης θα πιει ήδη τον δεύτερο- Πόση ζάχαρη;
ΜΑΡΚΟΣ Μια μύτη…
ΜΑΝΑ Κι ό,τι ρουχαλάκια έχεις για πλύσιμο να μου τα δώσεις… Αργότερα αυτό…
(Πηγαίνει στην κουζίνα. Τα δυο ξαδέρφια μόνα).
ΜΑΡΚΟΣ Χασμουριέμαι ακόμα… Ωραία μέρα, όμως… Πώς είσαι;
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν έκλεισα μάτι… Απ` το πρωί είμαι όρθιος… Προετοιμαζόμουν για τη σημερινή μέρα… Σε περίμενα κι εσένα να ξυπνήσεις… Μπόρεσα, όμως, κι είδα έτσι την Ανατολή…
ΜΑΡΚΟΣ Θα είσαι πτώμα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μπα! Δε χολοσκάω για τον ύπνο.
(Μπαίνει η μάνα).
ΜΑΝΑ Νάτα, είδατε πόσο γρήγορα ετοιμάστηκαν; Μάρκο, με μια μύτη ζάχαρη-
Εγώ θα κάνω κάποιες δουλειές και μετά μάλλον θα πάω για ψώνια, θα σας αφήσω έτσι να τα πείτε… Θα φάμε όλοι μαζί το μεσημέρι- σύμφωνοι; Δεν ταιριάζει σε σπίτι που χαίρεται να μην υπάρχει γιορτινό τραπέζι…
ΜΑΡΚΟΣ Ευχαριστώ, θεία.
ΜΑΝΑ Θα ειδωθούμε τότε αργότερα. (Παίρνει κάτι λεκάνες και βγαίνει απ` τον προθάλαμο στο πλυσταριό αριστερά).
ΜΑΡΚΟΣ Λοιπόν είμαι πολύ χαρούμενος που η οικογένεια μας θα κάτσει στο ίδιο τραπέζι μετά από τόσα χρόνια…
ΒΑΣΙΛΗΣ Σίγουρα… Όμως, άστο αυτό!… Σκεφτόμουνα πώς να σου μιλήσω…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν είμαστε ξένοι. Πρέπει να υπάρχουν τυπικότητες μεταξύ μας;
ΒΑΣΙΛΗΣ Αυτό λέω κι εγώ… Μίλησες με τη μάνα;
ΜΑΡΚΟΣ Δεν έπρεπε;
ΒΑΣΙΛΗΣ Ίσα- ίσα… Η μάνα μου, μου είπε πόσο μάς σεβάστηκες… πόσο σωστά μάς αντιμετώπισες…
ΜΑΡΚΟΣ Κατάλαβα ότι έχετε σοβαρούς λόγους που υποφέρετε.
ΒΑΣΙΛΗΣ Κι εγώ φαντάζομαι την αιτία που ήρθες-... Μα θα σου φάνηκα ακατάδεχτος χθες, δε σου επιφύλαξα την καλύτερη υποδοχή...
ΜΑΡΚΟΣ Δεν είμαι ανόητος να μην καταλαβαίνω.
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν είχα μυαλό για να δω το ενδιαφέρον σου για `μένα… Δεν ήρθες, όμως, τυχαία-
ΜΑΡΚΟΣ Όχι τυχαία-
ΒΑΣΙΛΗΣ Καλά! Ήρθες για κάποιον συγγενή σου-
ΜΑΡΚΟΣ Αυτό είπα, νομίζω…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εντάξει, είμαι υπερβολικός! Όταν είμαι χαρούμενος κάνω τέτοια άνοστα αστεία…
ΜΑΡΚΟΣ Η μάνα σου μου είπε πως μπορώ να σου μιλήσω...
ΒΑΣΙΛΗΣ Πώς να το κάνεις χθες;! Ώστε ήρθες να με βοηθήσεις;…
ΜΑΡΚΟΣ Ναι. Να σε βοηθήσω!... Το υπόσχομαι... Εσύ δε θα υποσχεθείς κάτι αντίστοιχο, όμως, σε μένα;
ΒΑΣΙΛΗΣ Το υπόσχομαι-… πως θα μπορούσα αλλιώς;!
ΜΑΡΚΟΣ Χαίρομαι ξάδερφε που ανταποκρίνεσαι. Δε θα σ` αφήσω στο έλεός τους, αυτό έχω μόνο να σου πω…
ΒΑΣΙΛΗΣ Είπες στη μάνα μου χθες για τα παιδιά;
ΜΑΡΚΟΣ Για τα παιδιά… ‘‘Ας το πούμε έτσι’’…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι απροσδόκητο ξαλάφρωμα φέρνεις στην καρδιά μου!...
ΜΑΡΚΟΣ Θα κάνω ό,τι περνάει απ` το χέρι μου- Δε θα τ` αφήσουμε χωρίς μάχη! Φοβάσαι τον ίδιο κίνδυνο που φοβούνται όλοι οι ήσυχοι άνθρωποι ξάδερφε-
ΒΑΣΙΛΗΣ Μια ερώτηση: σ` έστειλαν εκείνοι;
ΜΑΡΚΟΣ Πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά για όλα;
ΒΑΣΙΛΗΣ Αν είναι για να προστατευθείς…
ΜΑΡΚΟΣ Αν δεν το έκανα θα ήμουν ανόητος.
ΒΑΣΙΛΗΣ Τότε ‘‘ας το πούμε έτσι’’. Όλα ας είναι κρυφά μα και φανερά ταυτόχρονα…
ΜΑΡΚΟΣ Για σένα είναι διαφορετικά; Δεν είν` ανάγκη να κατονομάσουμε αυτά που ξέρουμε κι οι δυο τόσο καλά-
ΒΑΣΙΛΗΣ Και για μένα είναι το ίδιο! Αν δεν άνοιγα το στόμα μου χθες ήταν γι` αυτούς ακριβώς τους λόγους- όμως, πάλι καλά που ήταν η μάνα μου γιατί θα είχαμε φτάσει σε αδιέξοδο έτσι που πηγαίναμε…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν έχουν σημασία όλα αυτά όταν άλλα πιο αναγκαία συνωστίζονται τώρα στο μυαλό.
ΒΑΣΙΛΗΣ Εσύ προπάντων δεν πρέπει να παραλείψεις τίποτα!
ΜΑΡΚΟΣ Εμπιστέψου με… ξέρω…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εμπιστεύομαι πρώτα το δίκιο... Θέλω μετά από τόσο καιρό να βγω μπροστά τους και να τους αντιμετωπίσω ανοιχτά, χωρίς να φοβάμαι...
ΜΑΡΚΟΣ Μη βιάζεσαι, δεν πρέπει ακόμα να φτάσουμε σ` αυτό. Θα κρυφτείς για λίγο καιρό από πίσω μου κι εγώ από πίσω σου... Όμως, επειδή βλέπω πόσο έχεις ανάγκη να χαρείς, σε πληροφορώ πως ο ξεπεσμός τους είναι κοντά…
ΒΑΣΙΛΗΣ Έτσι;...
ΜΑΡΚΟΣ Δεν το πιστεύεις;
ΒΑΣΙΛΗΣ Ποιος σου το `πε εσένα;
ΜΑΡΚΟΣ Όλος ο κόσμος τα ξέρει.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα εγώ-… πως νόμιζα;
ΜΑΡΚΟΣ Αν έβγαινες περισσότερο θα τα `ξερες! Επειδή ο κόσμος δεν τους υποστηρίζει έχουν βέβαια γίνει τώρα πιο βίαιοι, πιο εκδικητικοί. Λυσσούν για τα προνόμια που θα χάσουν κι οπλίζονται με περίσσεια δύναμη απ` την απόγνωση… Γι` αυτό μάλλον νιώθεις τον κίνδυνο ακόμα… Μα δεν κινδυνεύεις περισσότερο απ` ό,τι ο καθένας!
ΒΑΣΙΛΗΣ Ξάδερφε, σ` εμπιστεύομαι! Άκουσε, μέχρι χθες σαν να `φερνε κάθε μέρα πιο κοντά στον θάνατο. Όμως τώρα θα ξανάρθουν ευτυχισμένες μέρες που εσύ μου χαρίζεις- γι` αυτό νιώθω αδικαιολόγητος που δε σε νοιάστηκα όλα αυτά τα χρόνια, ούτε που βρισκόσουν…
ΜΑΡΚΟΣ Η ζωή μας πηγαίνει όπου θέλει αυτή…
ΒΑΣΙΛΗΣ Όχι, εγώ δε σε νοιάστηκα αρκετά ενώ εσύ με νοιαζόσουν…
ΜΑΡΚΟΣ Ακόμα δε έκανα κάτι που να δικαιολογεί τόσους επαίνους.
ΒΑΣΙΛΗΣ Η σκέψη μετράει… Θα `ρθει ύστερα να ταιριάξει και με την πράξη. Για μένα είσαι πάντα, όμως, ο παλιός μου ξάδερφος.
ΜΑΡΚΟΣ Τ` ότι μείναμε ίδιοι ίσως οφείλεται στ` ότι πιστεύουμε ότι τα προβλήματά μας, τα δικά μας και των άλλων, είναι ακόμα κοινά.
ΒΑΣΙΛΗΣ Ποιος μπορεί ν` αμφιβάλλει ότι εμείς πιστεύουμε στον ίδιο θεό; Τελικά κανείς δεν τρέχει κοντά σου στην καταστροφή εκτός απ` τον δικό σου άνθρωπο.
ΜΑΡΚΟΣ Δυο άνθρωποι είναι πάντα πιο δυνατοί απ` τον έναν.
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε χάνεις αυτό που πιστεύεις πολύ!... Το βλέπω τώρα! Όμως, όταν γυρίσει η μάνα το μεσημέρι θα το γιορτάσουμε, θα πιούμε απ` το κρασί που έχουμε φυλαγμένο. Η ζωή μου έχει νόημα ξανά… Όπως τότε που ήμασταν παιδιά και παίζαμε ξέγνοιαστα απ` το πρωί ως το βράδυ. Τι ευτυχισμένοι καιροί!...
ΜΑΡΚΟΣ Και τα παιδιά μας θα κάνουν το ίδιο σε λίγο. Νομίζεις, όμως, πως τα παιδιά μας, εμείς, καταλαβαίναμε τότε τίποτα; Όταν είσαι παιδί δεν καταλαβαίνεις σε τι κόσμο ζεις αληθινά.
ΒΑΣΙΛΗΣ Όχι! Μην το λες! Καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνω, βέβαια, γιατί το λες εσύ… είσαι οικογενειάρχης… Και για μένα είσαι το ίδιο αφού εσείς είστε τώρα η οικογένειά μου... Εγώ τα θυμάμαι όλα- Ήμουν πάντα άτολμος, φοβιτσιάρης, κωμικός όπως λαχταρούσα τη βοήθεια των άλλων... Αν είσαι ανήμπορος έχεις ανάγκη από κάτι σταθερό, να πιστέψεις σε κάτι για να ζήσεις…
ΜΑΡΚΟΣ Όλοι έχουμε ανάγκη από κάτι σταθερό...Ένα σταθερό μέλλον είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο πρέπει να πολεμήσουμε όλους αυτούς που το εχθρεύονται για τα παιδιά μας…
ΒΑΣΙΛΗΣ Κι εγώ όταν θ` αποκτήσω δικά μου αυτά θα σκέφτομαι…
ΜΑΡΚΟΣ Από τώρα σκέψου τα! Εγώ όμως ορκίζομαι πως έχω έρθει άδικα εδώ αν δεν τους δω να πληρώνουν για όλα τ` άδικα που έχουν κάνει τόσα χρόνια.
ΒΑΣΙΛΗΣ Ω, κάνεις τους άλλους να αισθανθούν πιο δυνατοί μόνο και μόνο που είσαι στο πλάι τους! Θα σου εξομολογηθώ, πόσες φορές είχα υπερηφανευτεί για σένα, σ` ένιωθα κρυφό μου προστάτη μα τώρα ήρθες να μου το δείξεις και φανερά... Σε αντίθεση με μένα ήσουν εσύ πάντα γενναίος και ξεκάθαρος… Η σταθερότητα κι η λογική που βρίσκω πάνω σου με βοηθούν και ξεπερνώ τους φόβους μου… Η καρδιά μου μ` όλη της τη δύναμη έχει πει τώρα ότι είσαι δικός της, ξάδερφε! Για μένα, όμως, τι νομίζεις;
ΜΑΡΚΟΣ Χαίρομαι που δεν ανήκεις σ` αυτούς που μόνο κακούς θα μπορούσε να τους ονομάσει κανείς. Ο πόλεμος βλέπεις άλλαξε τις διαθέσεις και τα μυαλά πολλών…
ΒΑΣΙΛΗΣ Αφού με ξέρεις…
ΜΑΡΚΟΣ Όμως, αντίθετα με σένα πολλά δε μπορούσες να ξέρεις αυτά τα χρόνια. Οι ίδιες λέξεις που για τον έναν ήταν αγαθές και υμνούσαν τη ζωή με τις ίδιες λέξεις κάποιος άλλος καλόπιανε τον θάνατο… Όλοι στρώθηκαν σε δουλειές μόλις είδαν την τύχη που κυβερνάει στον πόλεμο κι έβαλαν το συμφέρον τους εκεί που θα `πρεπε η σκέψη να νιώθει ντροπή και να πλησιάζει... Ο πόλεμος τους διέφθειρε όλους. Οι άνθρωποι φορούν τα ίδια ρούχα μα δεν κρύβουν τις ίδιες σκέψεις κάτω απ` αυτά. Κι ο φονιάς που ψάχνουμε μπορεί να μοιάζει με άνθρωπο, αλλά είναι στην πραγματικότητα ο χειρότερος κακούργος!
ΒΑΣΙΛΗΣ Ανάθεμα, έχουν γίνει δικαστές, σε κόβουν με το μάτι, κι αν δεν τους κάνεις σε βγάζουν απ` τη μέση. Κανένας δεν τολμάει να τους καταγγείλει από φόβο μην πέσει θύμα της εκδίκησής τους. Λες κι έχουν πάρει την εξουσία απ` τον θεό. Μα ο ίδιος ο θεός θα τους ρίξει το ανάθεμα!
ΜΑΡΚΟΣ Αφού δεν υπάρχει χώμα να τραφούν είναι σίγουρο ότι θα ξεραθούν και θα πέσουν…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εγώ λέω να τους κόψουμε μια κι έξω!
ΜΑΡΚΟΣ Όλα θα γίνουν με σύστημα… Ένα είναι σίγουρο, αφού σήκωσαν ψηλά τη σημαία τους θ` αναγκαστούν να την κατεβάσουν… Δεν περίμενα να συντόμευε, παρ` όλα αυτά, τόσο ο δρόμος μου.
ΒΑΣΙΛΗΣ Αφού η δύναμή τους είναι τόσο μικρή που λες… Εγώ πάντως όσο είναι ελεύθεροι δεν κοιμάμαι ήσυχος…
ΜΑΡΚΟΣ Όταν θα τιμωρηθούν μαζί με τον έναν κι οι υπόλοιποι σαν δουν την ποινή του, τότε θα ησυχάσεις.
ΒΑΣΙΛΗΣ Λοιπόν, ήμουν πραγματικά τρελός πριν έρθεις. Ξέρεις τι σκεφτόμουν; Θα σου μιλήσω ανοιχτά αν και φοβάμαι μη με παρεξηγήσεις.
ΜΑΡΚΟΣ Δε θα μπορούσα να σ` εμποδίσω…
ΒΑΣΙΛΗΣ Αν περνούσε απ` το χέρι μου για ν` απαλλαχτώ απ` τον φόβο μου θα τους κρεμούσα όλους! Έχω ένα μαχαίρι κάτω απ` το κρεβάτι μου και σκεφτόμουν πως αν χρειαστεί, θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Κι ούτε που με νοιάζει αν τα παιδιά μας παίζοντας αύριο ξέγνοιαστα ούτε που θα φαντάζονται ότι για να ζουν αυτά ευτυχισμένα οι γονείς τους μπορεί να `χουν κάνει ακόμα και τα πιο μισητά πράγματα.
ΜΑΡΚΟΣ Δηλαδή;
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν καταλαβαίνεις;… Ακόμα και με το έγκλημα θα ήμουν έτοιμος να τους εμποδίσω να διαπράξουν το έγκλημα που σχεδιάζουν εναντίον μου.
ΜΑΡΚΟΣ Πρέπει να κάνουμε μόνο τα απαραίτητα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Σύμφωνοι… -Μίλησε κανείς για κάτι άλλο;!
ΜΑΡΚΟΣ Είναι καλύτερα το μυαλό να μας δείχνει, όμως, τον δρόμο…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εντάξει… Το θεωρώ υπερβολικό, όμως, ν` αναρωτιέμαι συνέχεια όταν η καρδιά μου με οδηγεί ελεύθερα προς τα `κει! Η διαφορά μας είναι ότι εσύ σκέφτεσαι με το μυαλό ενώ εγώ με την καρδιά, ξάδερφε… Αυτή μ` έσερνε τόσο καιρό από `δω και από `κει… Εγώ μπορεί να νιώθω πράγματα που εσύ αγνοείς κι εσύ να ξέρεις πράγματα που δεν τα νιώθω εγώ. Μην υποτιμάς την ικανότητα μιας παθιασμένης ψυχής. Μπορεί να πέσει και στη φωτιά αν της το ζητήσεις.
ΜΑΡΚΟΣ Δεν υποτιμώ κανέναν τρόπο όταν είναι αγνά τα κίνητρά του.
ΒΑΣΙΛΗΣ Τότε ν` αφήσω τη ζωή μου να κρέμεται απ` τις διαθέσεις τους; Αν είναι να τρέμω κάθε στιγμή για τη ζωή μου προτιμώ χίλιες φορές να τους ρίξω φόλα τέτοια σκυλιά που είναι και να δω τους δρόμους σπαρμένους απ` τα κουφάρια τους παρά να φοβάμαι να ξεμυτίσω απ` το σπίτι μου! Τέλοσπάντων… Αν θες κράτα εσύ το τιμόνι… Παρ` ό,τι σου εξήγησα-… Κι εμένα δε με νοιάζει είτε έχω μυαλό είτε όχι…
ΜΑΡΚΟΣ Ας είμαστε συνετοί, να δούμε πρώτα ποιοι είναι και σε τι έφταιξαν… Θα δικαστούν πρώτα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Αστειεύεσαι;…
ΜΑΡΚΟΣ Γιατί;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα πώς σου `ρθε; Δεν ξέρουμε τάχα το έγκλημά τους; Εγώ πάντως το ξέρω.
ΜΑΡΚΟΣ Δεν αρκεί…
ΒΑΣΙΛΗΣ Διαφωνείς εσύ;
ΜΑΡΚΟΣ Μα ακόμα δεν έχουν κάνει το βαρύτερο έγκλημα για το οποίο τους κατηγορούμε, το ετοιμάζουν μόνο…
ΒΑΣΙΛΗΣ Αν περιμένουμε όλ` αυτά που λες, τότε εγώ είμαι καταδικασμένος! κι ούτε θα `μαι εδώ για να δω τη δίκη τους…
ΜΑΡΚΟΣ Θα κάνουμε ό,τι πρέπει, ξάδερφε, για να μην κινδυνεύσει η ζωή σου! Μα αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να χάσουν αυτοί τη δική τους. Θα τιμωρηθούν, άλλωστε, για όσα σχεδιάζουν… Το σωστό, εκτός τούτου, είναι ν` αποφασίσουν οι περισσότεροι…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ποιοι περισσότεροι;
ΜΑΡΚΟΣ Ο κόσμος όλος.
ΒΑΣΙΛΗΣ Και που θα τον βρω εγώ τον κόσμο; Νομίζεις μπορώ να βγω και να διαλαλώ τι έχω σκοπό να κάνω ωσότου να μαζευτεί ένα γύρω ο κόσμος όλος κι ο ντουνιάς;!
ΜΑΡΚΟΣ Έτσι πρέπει, όμως.
ΒΑΣΙΛΗΣ Έτσι θα έπραττες εσύ σ` άλλη περίπτωση;
ΜΑΡΚΟΣ Και τώρα δε θα έκανα τίποτα διαφορετικό…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εν πάση περιπτώσει, ποια θα είναι τότε η απόφαση;
ΜΑΡΚΟΣ Μπορεί αυτή που λες εσύ… Εγώ ο ίδιος θα γίνω τότε δήμιός τους, ξάδερφε.
ΒΑΣΙΛΗΣ Τότε τι με παιδεύεις; Πόλεμο δεν έχουμε; δε θα σκεφτεί κανένας διαφορετικά… Καταλήγουμε στο ίδιο από διαφορετικούς δρόμους, εσύ απ` του μυαλού, εγώ απ` της καρδιάς, ξάδερφε… Μα αν είχα το όπλο μου-… τότε δε θα προλάβαινα να κάνω τόσο πολύπλοκες σκέψεις!… Μα κράτα με εσύ πίσω αν βλέπεις τη τρέλα μου να με τραβά- όπως το θες, λοιπόν!-…
ΜΑΡΚΟΣ Το όπλο σου;
ΒΑΣΙΛΗΣ Φυσικά...
ΜΑΡΚΟΣ Ποιο όπλο σου;
ΒΑΣΙΛΗΣ Καλά... Ένα πιστόλι…
ΜΑΡΚΟΣ Είχες πιστόλι;
ΒΑΣΙΛΗΣ Περίεργο κι αυτό σου φαίνεται;... Ναι! Και μάλιστα έκανε πολύ καλά τη δουλεία του! Αφού σήμερα κι οι ιδέες για να απολαύσουν κάποιο σεβασμό πρέπει να `ναι οπλισμένες... Μ` αυτό τουλάχιστον με σέβονταν όλοι-
ΜΑΡΚΟΣ Πού το βρήκες το πιστόλι; …Απ` το στρατό;…
ΒΑΣΙΛΗΣ Όχι, απ` την αστυνομία.
ΜΑΡΚΟΣ Το έκλεψες;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μπα, μου το δώσαν.
ΜΑΡΚΟΣ Πως!...
ΒΑΣΙΛΗΣ Ναι, όταν υπηρετούσα.
ΜΑΡΚΟΣ Υπηρετούσες εκεί;
ΒΑΣΙΛΗΣ Βέβαια…
ΜΑΡΚΟΣ Και γιατί;
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί;… Απλά πίστεψα πως έκανα το σωστό!… Πίστεψα στα λόγια τους για την πατρίδα… Όμως, όταν μ` άφησαν ξεκρέμαστο παίρνοντάς μου τ` όπλο μου, έχασα την εμπιστοσύνη μου σ` αυτούς… Γι` αυτό δεν τους ξανασυνάντησα… Όμως, φαίνεται πως δε με ξέχασαν τελικά…
ΜΑΡΚΟΣ Και το όπλο σου τώρα;
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι πράμα;
ΜΑΡΚΟΣ Που το `χεις;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα σου είπα, μου το πήραν και το έδωσαν σε κάποιον άλλον!
ΜΑΡΚΟΣ Το χρησιμοποιήσες ποτέ;
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε θα δίσταζα απέναντι σ` όλους αυτούς που θέλουν το κακό μου!
ΜΑΡΚΟΣ Δηλαδή;
ΒΑΣΙΛΗΣ Τα ίδια πάλι! Όλους αυτούς που με μισούν!- μάλιστα! Μπορώ να σου πω ότι ένιωσαν ενοχλημένοι γιατί βρέθηκα ξαφνικά σε καλύτερη θέση απ` ό,τι εκείνοι… Ίσως γιατί εγώ είχα όπλο κι αυτοί όχι… Ή επειδή εγώ τα κατάφερνα μ` αυτή τη δουλειά να ζήσω ενώ αυτοί ψωμολυσσούσαν...
ΜΑΡΚΟΣ Κι η μάνα σου, ο πατέρας σου ήξεραν ότι είχες όπλο;
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν είσαι καλά! Θα έπρεπε να υπομένω τη γκρίνια τους νύχτα- μέρα... Εδώ ο πατέρας μόλις έμαθε ότι θα καταταγώ στην αστυνομία μ` έπρηξε να τα παρατήσω. Ξέρεις πώς σκέφτονται οι γέροι! Μα τι συμβαίνει;… Μήπως δε σου αρέσει που σου μιλάω ανοιχτά; Δεν τους φοβάμαι τώρα!- Εσύ, όμως, μου φαίνεται, παραείσαι σχολαστικός. Άσε με να μιλήσω εγώ που δε φοβάμαι να χρησιμοποιώ τις λέξεις. Έχω κι εγώ ένα σχέδιο στο μυαλό- αν δε με βρεις σωστό τότε σταμάτησέ με. Αν όμως με επιδοκιμάσεις πρέπει να πάρεις τις αποφάσεις σου... Τον ίδιο τον φονιά δεν τον ξέρω, μπορώ όμως να σου πω ποιοι είναι όλοι εκείνοι που τον περιστοιχίζουν- αυτοί είναι ίδιοι μ` αυτόν που ψάχνεις. Ακολουθώντας αυτούς θα φτάσουμε σ` εκείνον... Όλοι τους ξέρουν, μα το δικό σου το μυαλό θα βρει τον έναν. Θα μπεις στην παρέα τους… Έτσι όπως δε δείχνεις ποιος είσαι θα κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους, είσαι ξενοφερμένος, δεν υπάρχει κίνδυνος εσένα να σε υποψιαστούν… Πως θα τους συναντήσεις- Βγες στην πόλη βράδυ… Κυκλοφορούν μετά τα μεσάνυχτα. Μα μπορεί τόση ώρα να φλυαρώ κι εσύ να έχεις σκεφτεί κάτι καλύτερο…
ΜΑΡΚΟΣ Βγαίνουν είπες μόνο βράδια;
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν άκουσες χθες το βράδυ τα συνθήματά τους;
ΜΑΡΚΟΣ Όχι, είχα πέσει βαριά…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τότε να κάτσεις απόψε να τ` ακούσεις! Λύσε μου κι εσύ, όμως, μια απορία… Γιατί αυτοί τριγυρίζουν στη γειτονιά μας, έξω απ` την πόρτα μας αν δεν έχουν σκοπό επίβουλο;…
ΜΑΡΚΟΣ Ποιοι;!
ΒΑΣΙΛΗΣ Ποιοι;… Αυτοί οι ποντικοί που θέλουν να μπουν τα κελάρια των σπιτιών μας, αυτοί που υποδύονται τις Ερινύες, θέλοντας να μας εκδικηθούν όλους…
ΜΑΡΚΟΣ Τις Ερινύες;…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ναι! Βγαίνουν στα στενά κρατώντας κάτι χωνιά που πολλαπλασιάζουν τα κηρύγματα του μίσους τους… Φωνάζουν, καλούν τον κόσμο σε εκδίκηση…
ΜΑΡΚΟΣ Δηλαδή τι φωνάζουν;
ΒΑΣΙΛΗΣ Να τιμωρηθούν οι προδότες, λαοκρατία, κι άλλα, όλα ψέματα! Αυτοί οι συγκεκριμένοι, που μ` αποκαλούν κι εμένα προδότη. Επειδή ποτέ δεν τους άρεσα, επειδή ποτέ δεν τους μίλησα δουλικά. Κι αν την ημέρα έχουν σκορπίσει έχουν αφήσει τα ίχνη των φόνων τους παντού- βλέπεις τους τοίχους ματωμένους…
ΜΑΡΚΟΣ Ματωμένους;
ΒΑΣΙΛΗΣ Επειδή γράφουν τα συνθήματά τους με κόκκινη μπογιά, γι' αυτό. Τι θέαμα αποκρουστικό για τους σεμνούς ανθρώπους. Μα δε φταίνε αυτοί- αν ο θεός ήταν σωστός, αυτός έπρεπε να ανταποκριθεί και να τους τιμωρήσει!... Εγώ δεν πρόκειται να τους κάνω το χατίρι, να τους αφήσω να με βασανίζουν στην κόλαση... Και θα ξέρω πως όλα τα έκανα από μόνος μου και αξίζω περισσότερο κι απ` το θεό!…
ΜΑΡΚΟΣ Σταμάτα!
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί;… (Ακούγονται στριγκά κακαρίσματα).
ΜΑΡΚΟΣ Αυτός ο σαματάς;
ΒΑΣΙΛΗΣ Πού να ξέρω;… Μήπως είναι φωνή θεού; Χα! Όχι κι έτσι!... Απλά έχει ένα κοτέτσι δίπλα κι αυτόν τον καιρό σφάζουν τα κοκόρια. Για δες πως λύσσαξαν! Μέχρι χθες, να σου πω, τ` άκουγα κι ένιωθα σαν να βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό μου… Μα τώρα δε με νοιάζει, όποιος είναι γραφτό του, ας πεθάνει…
ΜΑΡΚΟΣ Πώς έσφαλα... Δεν αισθάνθηκα τίποτα τόση ώρα… Πόσα λίγα πάντα ξέρουμε… κι όταν νομίζουμε ότι ξέρουμε στην πραγματικότητα τίποτα δεν κατέχουμε… Ώστε σ` αυτούς με στέλνεις;
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν ήρθες μ` αυτόν το σκοπό;
ΜΑΡΚΟΣ Αυτούς φοβάσαι;
ΒΑΣΙΛΗΣ Άδικα; Είναι η ίδια η αρρώστια, κι εγώ στη δείχνω.
ΜΑΡΚΟΣ Εγώ θα ήμουν ο γιατρός γι` αυτήν την αρρώστια;-… Τι ανόητος που είμαι!
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε μπορείς να το θεραπεύσεις; …Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;…
ΜΑΡΚΟΣ Εγώ δεν παίρνω αυτόν το δρόμο!
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί; Δε σε πήγα εκεί που ήθελες;
ΜΑΡΚΟΣ Αλλού ήθελες να με πας κι αλλού με οδήγησες με τα λόγια σου.
ΒΑΣΙΛΗΣ Κατευθείαν στο κέντρο.
ΜΑΡΚΟΣ Σ` αυτό το κέντρο είδα κι εσένα!
ΒΑΣΙΛΗΣ Και;… Δεν είμαι τάχα αυτός που περίμενες;
ΜΑΡΚΟΣ Πιο φριχτός από ποτέ… -Αυτό δεν το περίμενα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μήπως σε προσέβαλα σε κάτι χωρίς να το ξέρω;! Προχώρησα σε κάτι που δεν ήθελες; (Τον κοιτάζει διερευνητικά.) Έχω κι εγώ λογική κι αξιοπρέπεια, έστω κι αν δεν το πιστεύεις και δε θέλω να με προσβάλλουνε έτσι- Δε σου υποσχέθηκα ότι θα γίνει το δικό σου, ότι θα δικαστούν όπως το θες;
ΜΑΡΚΟΣ Με κοροϊδεύεις;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα-… Ας τα πάρουμε ένα- ένα…
ΜΑΡΚΟΣ Ποιο απ` όλα; Καμιά φορά όλα είν` ένα και δεν ξεχωρίζουν!
ΒΑΣΙΛΗΣ Άλλαξες γνώμη;… Τόσο εύκολα;
ΜΑΡΚΟΣ Όταν καινούρια πράγματα ανατρέπουν τα παλιά, αναπόφευκτο.
ΒΑΣΙΛΗΣ Άκουσε, εσύ μπορεί να ξέρεις πράγματα που εγώ αγνοώ μα κι εγώ πρέπει να σου πω πως γνώριζα καλά όλες τις δυσκολίες πριν έρθεις! Μη μου το παίζεις, λοιπόν, έξυπνος!
ΜΑΡΚΟΣ Κι εσύ που νομίζεις ότι ξέρεις… Θα τα καταλάβεις όλα σε λίγο…
ΒΑΣΙΛΗΣ Σου φάνηκαν μήπως μεγαλύτερες οι δυσκολίες;
ΜΑΡΚΟΣ Ούτε που φαντάζεσαι! Αφού είσαι μ` αυτούς!...
ΒΑΣΙΛΗΣ Τόσο περίεργο ειν`;
ΜΑΡΚΟΣ Αυτούς θα μ` έστελνες ν` αντιμετωπίσω;
ΒΑΣΙΛΗΣ Έκανες τόσο κόπο για να `ρθεις, όχι γι` αυτό;
ΜΑΡΚΟΣ Έκανα τόσο κόπο απ` ότι φαίνεται για το τίποτα!
ΒΑΣΙΛΗΣ Ώστε είναι ένα τίποτα αυτό που ζω; Τίποτα αυτή η μάχη που είναι για τη ζωή μου και τίποτα οι υποσχέσεις σου;... Κι αν αυτά δεν έχουν αξία δε σε κάνει να επαναστατείς η δική τους αλαζονεία που χλευάζει κατάμουτρα τον ίδιο τον θεό;
ΜΑΡΚΟΣ Τι `ναι θεάρεστο δε θα το πω εγώ… Όμως κάποια πράγματα δεν είναι αρεστά ούτε στους ανθρώπους…
ΒΑΣΙΛΗΣ Πριν με παίνευες! Τώρα όχι;
ΜΑΡΚΟΣ Γιατί δεν ήξερα με ποιον έχω να κάνω!
ΒΑΣΙΛΗΣ Απλό είν`… Με τον ξαδερφό σου...
ΜΑΡΚΟΣ Χειρότερα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εσύ δεν είσαι δικός μου;
ΜΑΡΚΟΣ Καλύτερα να μην ήμουν.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα τι έπαθες; Τι σ` ενόχλησε;
ΜΑΡΚΟΣ Το ψέμα σου!
ΒΑΣΙΛΗΣ Εγώ είπα ψέματα σε σένα; Πότε;
ΜΑΡΚΟΣ Σκέψου από μόνος.
ΒΑΣΙΛΗΣ Από πού ν` αρχίσω;… Ανάθεμα! Εγώ σου μίλησα ανοιχτά κι εσύ!-
ΜΑΡΚΟΣ Όταν παρίστανες την αθώα περιστερά;
ΒΑΣΙΛΗΣ Το μόνο που έκανα ήταν να ζητήσω τη βοήθειά σου… Δεν έπρεπε;
ΜΑΡΚΟΣ Όχι για πράγματα που ποτέ δε θα δεχόμουν.
ΒΑΣΙΛΗΣ Εγώ θα μπορούσα να σε κατηγορήσω ότι δε μου μιλάς τώρα ντόμπρα.
ΜΑΡΚΟΣ Καλά κάνω!
ΒΑΣΙΛΗΣ Κι ότι άλλαξες τη στάση σου και τα λόγια σου…
ΜΑΡΚΟΣ Όχι τη στάση μου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Να κάνω κι εγώ το ίδιο;
ΜΑΡΚΟΣ Εμπρός!…
ΒΑΣΙΛΗΣ Όμως εγώ δε θέλω να καταστρέψω τη συγγένειά μας... Δώσαμε πριν λίγο ο ένας στον άλλον όρκο ότι θα αλληλοβοηθηθούμε…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν ξέρω αν το ήθελες…
ΒΑΣΙΛΗΣ Φυσικά!
ΜΑΡΚΟΣ Μην ορκίζεσαι. Θα κάνεις πάλι λάθος…
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί; Τι εννοείς ανάθεμα! Δεν τους μισείς;
ΜΑΡΚΟΣ Μισώ περισσότερο αυτά εδώ- κι εσένα!... Ενώ εσύ συμπαθείς αυτούς που όλος ο κόσμος αντιπαθεί... Γι` αυτό, όμως, δε σκοπεύω να σου μοιάσω.
ΒΑΣΙΛΗΣ Και με ποιους θες εσύ να μοιάσεις; Μ` αυτούς τους αγύρτες που μόνο εγκληματίες θα μπορούσε να τους ονομάσει κανείς;
ΜΑΡΚΟΣ Θα ξαφνιαζόσουν αν σου το έλεγα αυτό;- ότι αυτούς που εσύ βρίζεις εγώ τους συμπαθώ.
ΒΑΣΙΛΗΣ Ορίστε;…
ΜΑΡΚΟΣ ‘‘Γιατί να κατονομάσουμε αυτά που έχουμε περιγράψει τόσο καλά’’;...
ΒΑΣΙΛΗΣ Δηλαδή είσαι μ` αυτούς;... Αυτό θες να μου πεις τόση ώρα;…
ΜΑΡΚΟΣ Όχι μόνο τώρα… σ` όλη μου τη ζωή... Ήμουν πάντα αυτός που είμαι και τώρα, βλέπεις... Όμως αυτό δεν είναι δικό σου θέμα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Απίστευτο!
ΜΑΡΚΟΣ Είδες πόσα πράγματα αγνοείς;… Αν είσαι τυφλός δύσκολα ανοίγουν τα μάτια σου.
ΒΑΣΙΛΗΣ Κατάλαβα! Δεν έπρεπε να σου μιλήσω… Ήμουν αφελής… Μα ποιος φταίει; Ω, ξέρω! Αυτή!... Κατάλαβα! Αυτή σου τα είπε όλα για μένα!...
ΜΑΡΚΟΣ Εσύ μίλησες.
ΒΑΣΙΛΗΣ Τότε εγώ φταίω... Δε μπορώ να το πιστέψω… Εγώ!... Εγώ!...
ΜΑΡΚΟΣ Καλύτερα να λες αυτό, απ` το να ρίχνεις το φταίξιμο σε άλλους.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα εκείνη να έρθει να μας εξηγήσει τι συνέβη, να καταλάβουμε!... Εσύ περισσότερο! Δε μπορώ ν` αφήσω τα πράγματα να αιωρούνται έτσι που να με ενοχοποιούν… Περίμενε, σε παρακαλώ-
(Παραμερίζει τις κουρτίνες, κατευθύνεται προς το πλυσταριό).
ΜΑΡΚΟΣ Δεν ξέρω τι σκέφτεσαι… Μην κάνεις καμία ανοησία!
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί το λες αυτό; Δεν είμαι πάντα ο ξάδερφός σου;… Τη μάνα θέλω να φωνάξω... (Φωνάζει) Μάνα! Μάνα! Ανάθεμα!… (Μπαίνει πίσω απ’ τις κουρτίνες, στον προθάλαμο του πλυσταριού. Το κοινό τον βλέπει, όχι όμως κι ο Μάρκος. Μιλάει μόνος. Ο Μάρκος από `κει που βρίσκεται δε μπορεί να τον ακούσει). Πως εκτέθηκα έτσι;... Τι θα νομίζει τώρα;!... Πως την πίστεψα; Ηλίθια, άτιμη γριά, εσύ τα φταις, θα σε σκοτώσω!… (Φωνάζει πάλι) Μάνααα! (Στον εαυτό του, όπως πριν) Πρέπει όμως να σκεφτώ! Αυτός είναι ικανός να βάζει με το μυαλό του τόσα... (Μπαίνει στην σκηνή) Δεν έφυγα… Εσύ, όμως, γιατί το σκέφτηκες αυτό;!- Δεν έπρεπε να το σκεφτείς, όχι, αυτό για μένα!
ΜΑΡΚΟΣ Δεν ξέρω τι είσαι ικανός να κάνεις.
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι έχεις στο μυαλό σου; Πες μου τώρα, τι κατάλαβες;!
ΜΑΡΚΟΣ Λίγα λόγια, πολύ νόημα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Όχι! Τίποτα!... Πολλά λόγια αλλά δε βγαίνει απ` αυτά νόημα.
ΜΑΡΚΟΣ Άσε μας τώρα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Πρέπει να ηρεμήσεις-… Εκείνη θα σου τα εξηγούσε καλύτερα αλλά άσε με να σου πω κι εγώ μια λέξη-
ΜΑΡΚΟΣ Θα κάνω ό,τι νομίζω καλύτερο εγώ!
ΒΑΣΙΛΗΣ Πόσο εύκολα λυσσάς! Εντάξει- θύμωσε μαζί μου, μίσησέ με, αλλά καν΄ το τουλάχιστον για τους σωστούς λόγους. Μα με θεωρείς τόσο ηλίθιο να έρθω να σου πω πράγματα τόσο προσβλητικά για σένα; Δεν μπορεί να συμβαίνει τάχα κάτι άλλο; Αν μου πεις μόνο ένα πράγμα, τότε όλα θα ξεκαθαρίσουν-… Σου είπε λοιπόν ότι είμαι μ’ αυτούς που είσαι κι εσύ ή κατάλαβες κάτι τέτοιο απ’ τα λόγια της…
ΜΑΡΚΟΣ Έμαθα όσα έπρεπε από πρώτο χέρι… δε χρειαζόταν εκείνη…
ΒΑΣΙΛΗΣ Είσαι ακόμη χολωμένος, εντάξει… κατάλαβε, όμως, πως εξαιτίας αυτών που σου είπε τώρα δε μπορείς να πιστέψεις εμένα! Ήταν λάθος μου, ήταν ξεδιάντροπη απάτη, το παραδέχομαι- σε οδήγησα σε μέρη που καθόλου δεν ανέχεσαι. Όχι όμως χωρίς λόγο… Πού το ξέρεις εσύ ότι εγώ δε σου είπα ψέματα για μένα και ότι η γριά δεν σου είπε όλη την αλήθεια; Εσύ δεν είπες ότι όλοι άλλα μολογάνε κι άλλα κρύβουν στο μυαλό τους; Εγώ, σε τελική ανάλυση, που βρίσκομαι στον μεγαλύτερο κίνδυνο απ’ τον καθέναν σας δεν είχα λόγους να `μαι πιο προσεκτικός;! Μη με κακίζεις- όχι- έπρεπε πρώτα να σιγουρευτώ για τους σκοπούς σου, να σιγουρευτώ ότι είσαι ακόμα ξάδερφος μου… Έχω κι εγώ μυαλό για να φυλάγομαι και δεν αφήνω την καρδιά μου να με τραβά όπου της υπαγορεύει η στιγμιαία διάθεσή της… Και καλύτερος τρόπος απ’ το να σε δελεάσω μ’ ό,τι σου είναι περισσότερο μισητό, πες μου αν υπάρχει!... Πότε το σκέφτηκα... Όταν σ’ είδα να μη φανερώνεσαι παρά να κρύβεσαι… Ποιο κέρδος είχα;- Αν σ` είχα βρει ενάντιό μου, τότε θα είχα συμπεράνει πως δεν έχω το δικαίωμα σε καμιά περίπτωση να σ’ εμπιστευθώ. Μα τώρα χάρηκα που εσύ έφτυσες τα λόγια μου, που σε βρήκα εχθρό στο ψέμα μου… άρα φίλο στην αλήθεια μου!…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν πιστεύω σε καμιά απ’ αυτές τις αηδίες!
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν υπάρχει κανείς να με υπερασπιστεί!...
ΜΑΡΚΟΣ Μη βάζεις κι άλλους να ορκιστούν! Χαμένος θα πάει ο όρκος.
ΒΑΣΙΛΗΣ Ανάθεμα, μα είσαι τόσο αμετάπειστος για να πιστεύεις ότι είμαι ακόμα κάποιος άλλος;
ΜΑΡΚΟΣ Η καρδιά μου εμένα όταν πιστεύει σε κάτι το πιστεύει μ’ όλη της τη δύναμη. Κι ότι με ξεγέλασες μια φορά δε σημαίνει ότι μπορείς να το κάνεις συνέχεια.
ΒΑΣΙΛΗΣ Επειδή υποδύθηκα τον έναν ρόλο ή τον άλλο για μια στιγμή, αυτός είναι λόγος για να με βγάλεις απ` την καρδιά σου;
ΜΑΡΚΟΣ Καλά τώρα...
ΒΑΣΙΛΗΣ Εσύ δε μ’ έκανες να πιστέψω σε σένα;…
ΜΑΡΚΟΣ Πίστεψες σε κάτι χωρίς να υπάρχει λόγος…
ΒΑΣΙΛΗΣ Πίστεψα ότι μπορείς να με σώσεις!...
ΜΑΡΚΟΣ Μη με μπλέκεις στις ελπίδες σου. Ο μόνος που δε μπορεί να σε προστατέψει είμαι. Όμως πες μου, μήπως το πιστόλι, κι αυτό ένα φτηνό τέχνασμα που το σκέφτηκες πρόχειρα ήταν;
ΒΑΣΙΛΗΣ Ε;…
ΜΑΡΚΟΣ Καλά τώρα!- Γι’ αυτό μαζεύτηκαν τα φτερά σου μόλις κατάλαβες ποιος είμαι;! Κι αν σου πω τώρα να σκοτώσεις; Ποιους θα σκοτώσεις;
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί; Σου είπε κανείς- η μάνα;- πως θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο;
ΜΑΡΚΟΣ Όχι, αλλά κι εσύ δε μου δίνεις μια απάντηση, για να με διαψεύσεις… Μήπως σκέφτεσαι τον επόμενο ρόλο σου; Ποιοι είναι λοιπόν οι εχθροί σου; Από ποιους κινδυνεύεις;…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι κακό κι αυτό- Γιατί πρέπει ν’ απαντήσω μόνο με μία λέξη;
ΜΑΡΚΟΣ Ούτε με δυο δε θα το κάνεις!
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι θες να σου πω; Αφού δε λες πρώτα κι εσύ την αλήθεια- Αν σου πω ότι είμαι με τους άλλους θα πειραχτεί η περηφάνιά σου και θα με κατηγορήσεις ανελέητα, αν σου πω ότι είμαι μαζί σας, οι άλλοι θα ενοχληθούν χειρότερ... Διάλεξε, είμαι ό,τι θέλεις... Κι αν κάποιος έρθει και μου ζητήσει να γίνω κάτι άλλο θα γίνω πάλι ό,τι θέλει αυτός!
ΜΑΡΚΟΣ Ξαναγυρνάμε απ’ την αρχή, λοιπόν…
ΒΑΣΙΛΗΣ Επειδή δεν είμαι με κανέναν σας, επειδή είμαι με τον εαυτό μου;
ΜΑΡΚΟΣ Έχεις μυαλό για να ξεγλιστράς… Μείνε με τον εαυτό σου τότε, αφού το θες…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ανάθεμα! Είναι τόσο κακό που άλλαξα για λίγο τα ρούχα μου για να προστατευθώ;! Στον πόλεμο δεν αλλάζεις συνέχεια την εμφάνισή σου; Αλλιώς είσαι το πιο εύκολο θύμα... Κι άλλοτε χρειάστηκε να το κάνω αυτό και δε μετάνιωσα που ζω ακόμα. Θα είμαι λοιπόν αυτός που είμαι και θ’ αλλάξω το δέρμα μου σαν του φιδιού όποτε μ` αρέσει-
ΜΑΡΚΟΣ Ξέρω τι επικίνδυνα ζώα είναι αυτά και πόσο δαγκώνουν!
ΒΑΣΙΛΗΣ Αρκεί να μην απλώσεις χέρι επάνω μας! Γιατί αυτό που λαχταρούμε πάνω απ’ όλα πάντα ήταν να γλιτώσουμε την ζωή μας…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν προτίθεμαι να σ’ αγγίξω... Αντιθέτως θα σ’ αφήσω στην ησυχία σου… Δεν ήρθα να χάσω χρόνο μαζί σου… Μπορείς να χαλαρώσεις έτσι απ’ τη θέση μάχης που έχεις πάρει-… Φεύγω.
ΒΑΣΙΛΗΣ Που πας; Ω, είσαι πολύ βιαστικός! Αλήθεια, φεύγεις;…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν τα είπαμε όλα;
ΒΑΣΙΛΗΣ Όχι…
ΜΑΡΚΟΣ Δε σκοπεύω να μείνω ώστε να γίνω η καινούρια σου μεταμφίεση. Βέβαια πρέπει να σ’ ευχαριστήσω για τη φιλοξενία που μου πρόσφερες- δε θέλω σ` αυτό να σε αδικήσω- μα έχω κι άλλες δουλειές...
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα είχες υποσχεθεί ότι θα μείνεις!-
ΜΑΡΚΟΣ Όχι υπ` αυτές τις συνθήκες…
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε θα σεβαστείς τη μάνα μου τουλάχιστον; Κι εγώ σου υποσχέθηκα να κάνω πράγματα για σένα μα δεν πρόλαβα τίποτα!... Εσύ δεν είπες ότι χρειαζόσουν βοήθεια, ότι είχες μια αποστολή; Να μόλις τώρα είπες για δουλειές…
ΜΑΡΚΟΣ Και τι μ` αυτό;
ΒΑΣΙΛΗΣ Έτσι βλέπεις τη συγγένειά μας; Δεν είσαι δίκαιος!
ΜΑΡΚΟΣ Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια…
ΒΑΣΙΛΗΣ Αλήθεια είναι αυτό! Πάνω απ` όλα αυτό πρέπει να υπολογίζεις, ανάθεμα! Την οικογένειά σου μήπως τη διαλέγεις;... Τα παιδιά σου θες αύριο να σε αντιμετωπίσουν με τον ίδιο τρόπο; Κι η μάνα θα πεθάνει από την πίκρα της αν μάθει ότι έφυγες έτσι! Θες να πιστέψω ότι είσαι τόσο αδίσταχτος; Κι εσύ επειδή είμαι συγγενής σου δεν ήρθες σε μένα;! Ένας λόγος παραπάνω για να μη σ` αφήσω να φύγεις! Εγώ απ `την αρχή δε σου αρνήθηκα τίποτα. Κι ούτε τώρα θα το κάνω… έστω κι αν σε βλέπω εχθρικό απέναντί μου…
ΜΑΡΚΟΣ Θα `χω τους λόγους μου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μήπως δε μ` εμπιστεύεσαι; Θα μ` εμπιστευθείς αν δεις τι πολύτιμη βοήθεια θα σου προσφέρω! Μου είπες ότι ήρθες για έναν συγγενή σου… Και στη μάνα μου δεν είπες εσύ για κάτι παιδιά; Αυτή μου το ανέφερε…
ΜΑΡΚΟΣ Για παιδιά;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μήπως έχασε αυτός ο συγγενής σου τα δικά του;
ΜΑΡΚΟΣ Ούτε που σε καταλαβαίνω…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα ήταν σίγουρη... Εσύ της το είπες…
ΜΑΡΚΟΣ Γιατί δε ρωτάς τότε καλύτερα την ίδια;
ΒΑΣΙΛΗΣ Και σε μένα το `πες… Σ` εξορκίζω, στ` όνομα όλων εκείνων που αγαπάς -
ΜΑΡΚΟΣ Δε θυμάμαι... Ίσως της μίλησα για τα δικά μου παιδιά… Ή είχε σχέση με τα παιδιά που ήλπιζε η μάνα σου ν` αποκτήσεις εσύ μια μέρα… Δεν ξέρω-
ΒΑΣΙΛΗΣ Εγώ που νόμισα πως είχε σχέση με την αποστολή σου- και πως γι` αυτό ήρθες… Μα αυτοί οι γέροι, ανάθεμα, όλο μπλέκουν στα πόδια μας!... Περίεργο… Νιώθω σαν να `χω ένα κενό στο μυαλό μου… Ήρθες, αλήθεια, εσύ χθες ή είσαι μόνο ένα φάντασμα;
ΜΑΡΚΟΣ Δεν έχει σημασία…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα ούτε καν γνωστούς έχεις εδώ… Σε ποιους θα πας;!
ΜΑΡΚΟΣ Δε θέλω να στενοχωριέσαι για μένα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τώρα όμως δείχνεις ξεκάθαρα ότι η συμπεριφορά σου απέναντί μου είναι σαν ξένου. Δε θα φύγεις χωρίς να μου πεις ποιος είσαι!...
ΜΑΡΚΟΣ Απ` αυτούς που ήδη ξέρεις… Γιατί βασανίζεσαι;… Κάποτε ίσως μάθεις περισσότερα φυσιολογικότερα για μένα όπως κι εγώ για σένα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε μου αρκεί! Την αλήθεια!... Ήρθες και μ` έλεγξες και δε σου άρεσα… Έτσι;!
ΜΑΡΚΟΣ Ότι δε μου άρεσες, δε μου άρεσες!... Μα τόσα πράγματα μαθαίνουμε που δε μας αρέσουν ή που θα θέλαμε να μην τα μαθαίναμε ποτέ…
ΒΑΣΙΛΗΣ Κι επειδή τα έμαθες λοιπόν σ` ενοχλούν τόσο;!... Γι` αυτό αν και μ` έκρινες δε φανερώνεις την κρίση σου… Με απειλείς με τη φυγή σου και συνεχίζεις να με βλέπεις σαν έναν ξένο- αδιάφορα. Το ίδιο σου κάνει αν θα γλιτώσω ή αν θα πεθάνω, κρατάς το στόμα σου κλειστό!... Λες κι είσαι ο εκλεκτός του θεού που σ` αρέσει να παίζεις μαζί μας μόνο ένα παιχνίδι εξαπάτησης… Σε ποιος θα πας ανάθεμα, ποιους ξέρεις εδώ; Πού θα μείνεις;!… Έχω δικαίωμα να μάθω!...
ΜΑΡΚΟΣ Είμαι υπόλογος που δεν αλλάζω τη γνώμη μου όταν κι εσύ σε τελική ανάλυση την ξέρεις πολύ καλά;
ΒΑΣΙΛΗΣ Την ξέρω; Ω!... Κατάλαβα τώρα ποιος είσαι! Eίσαι απ’ αυτούς που έχουν τώρα τη εξουσία στα χέρια τους, που είναι σίγουροι για την θεϊκή τους δύναμη. Γι’ αυτό θα πρέπει να πληρώσω μόνο και μόνο επειδή δεν είμαι μαζί σας.
ΜΑΡΚΟΣ Να πληρώσεις; Σου είπα εγώ κάτι τέτοιο;!
ΒΑΣΙΛΗΣ Έλα τώρα! Δεν το είπες αλλά το υπονοείς!... Πολλές φορές άλλα με λόγια λέμε κι άλλα σκεφτόμαστε… Έχεις βγάλει ήδη την ετυμηγορία σου για μένα… Ένας λόγος, εξάλλου, που δε σε πιστεύω είναι ότι εσείς μισείτε πάντα τους διαφορετικούς...
ΜΑΡΚΟΣ Μόνο αυτούς που είναι κακοί.
ΒΑΣΙΛΗΣ Έτσι το βαφτίζεις μα στην πραγματικότητα όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί σας φαινόμαστε αξιοθρήνητοι. Ορκίζεστε στ’ όνομά μας αλλά είμαστε για σας ένα τίποτα. Εδώ δε σε νοιάζει, είσαι έτοιμος να με ξεφορτωθείς τώρα, θα διστάσεις να τους τα ομολογήσεις όλα μετά; Θα πεις στο δικαστήριο σας ότι αυτός δεν είναι δικός μας, άρα- σαν να σ’ ακούω- κρεμάστε τον, κάντε τον ό,τι θέλετε! Η καλοσύνη δεν αντέχει για πολύ, όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με την ισχυρότερη λαχτάρα μέσα μας για το κακό…
ΜΑΡΚΟΣ Και τι θα μπορούσα να τους πω, ανάθεμα;! Αφού τίποτα δεν ξέρω, ούτε κι ενδιαφέρθηκα να μάθω για την ζωή σου… μα κι εσύ τίποτα δε μου φανέρωσες...
ΒΑΣΙΛΗΣ Αρκεί μόνο η φούρκα σου για να με καταστρέψεις. Εγώ φοβάμαι τα πάθη των ανθρώπων… Πες μου, όμως, εσύ θα με δικάσεις ή κάποιοι άλλοι;
ΜΑΡΚΟΣ Για να ξεμπερδεύω- βλέπω πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος… Δε θα κάνω λόγια ούτε μια σκέψη μου για σένα- Σου αρκεί αυτό; Πού είναι η μάνα σου να τη αποχαιρετήσω;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μάνα, που είσαι;! Θα λυπηθεί τουλάχιστον τα γηρατειά σου! Τι δύστυχος που είμαι. Πάνω που πίστευα ότι ήρθε ο σωτήρας μου τελικά θα φύγει αφήνοντας πίσω του χειρότερη καταστροφή…
ΜΑΡΚΟΣ Εσύ λες ότι θα σου φέρω ζημιά.
ΒΑΣΙΛΗΣ Έτσι όπως έχουν μπερδευτεί όλα τι να ξεχωρίσω; Κι όπως ποθώ να μείνεις έτσι φοβάμαι ότι δεν ήρθες χωρίς τον πειρασμό να με καταστρέψεις. Δεν κατάλαβες επιτέλους τι φοβάμαι; Ή μήπως ειν` άλλο;… Νομίζεις ότι μπορεί να σε προδώσω;- Το μυαλό μου αλέθει στα κούφια… Μα νομίζεις ότι είμαι τόσο άτιμος; Μόνο εσύ με βλέπεις απ` την αρχή σαν διάβολο- όχι, όμως, κι εγώ-
ΜΑΡΚΟΣ Άλλο και τούτο πάλι!
ΒΑΣΙΛΗΣ Λογάριασε πρώτα τι μου είπες κι αν μπορώ να καταλάβω κάτι ξεκάθαρο απ` τα λόγια σου... Εγώ δεν ξέρω τίποτα για σένα όπως κι εσύ δεν ξέρεις τίποτα για μένα. Αν δε θες να μου πεις, κράτα το κρυφό. Αφού είναι σημαντικό για σένα, μου αρκεί- Εσύ ήρθες στο σπίτι μου άλλωστε, δε μπήκα εγώ σε απαγορευμένη περιοχή, σε χώρο άβατο κι ιερό. Με νοιάζει εμένα νομίζεις αν είσαι μ` αυτούς ή με τους άλλους; Δε θα μιλούσα ποτέ για τον ξαδερφό μου-
ΜΑΡΚΟΣ Μου αρκεί η διαβεβαίωσή σου!... Παρ` όλα αυτά είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες. Αφού εγώ δεν τρέχω πίσω σου ή δεν έχω κολλήσει πάνω σου σαν βδέλλα… Τον εαυτό σου άρα συμβουλεύεις…
ΒΑΣΙΛΗΣ Φως- φανάρι πως θα `μαι κι εγώ ένα θύμα ανάμεσα στα τόσα άλλα!… Μα είναι τόσο κακό που προσπαθώ να βελτιώσω τη θέση μου;- τόσο δυσάρεστος σου γίνομαι;
ΜΑΡΚΟΣ Πράγματι… Ειδικά όταν όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο πονηριές και κόλπα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Θα ήταν δηλαδή πολύ αν σου ζητούσα σαν ύστατη χάρη να μ` απαλλάξεις για πάντα απ` τις κατηγορίες που μου προσάπτουν μιλώντας τους εσύ;
ΜΑΡΚΟΣ Από ποιες κατηγορίες, ανάθεμα;! Πού είσαι μπλεγμένος;… Μα ξέρω, ως τα μισά φτάνεις, δε θα μου πεις τίποτα… Το αμάξι σου έχει κολλήσει για τα καλά στη λάσπη και δε το κουνάει ρούπι… Αφού το μυαλό σου, αν κινηθεί προς τη μια κατεύθυνση, το μετανιώνει αμέσως και γυρίζει πίσω για να σβήσει τα ίχνη του-
ΒΑΣΙΛΗΣ Για στερνή φορά, σε παρακαλώ…
ΜΑΡΚΟΣ Περιμένεις από μένα, αλήθεια, να σε τραβήξω;!
ΒΑΣΙΛΗΣ Το θέλω!... Αν και φοβάμαι…
ΜΑΡΚΟΣ Ψέματα και τη στερνή φορά! Ρίχνεις το φταίξιμο σε `μένα μα την καρδιά σου φοβάσαι μην προδοθεί, δεν την εμπιστεύεσαι… Έχεις μάθει απ` έξω την τέχνη της σοφιστείας μα είμαι σίγουρος, τ` άρρωστο μυαλό σου μαστιγώνεται από τις τύψεις για κάτι φριχτό που `χεις κάνει και νομίζεις απ` το φόβο σου ότι είσαι διάφανος, ότι φαίνονται τα σπλάχνα σου. Καλά κάνεις όμως και φοβάσαι όσους δεν είναι συγγενείς σου! Εδώ, να φανταστείς, ως κι εγώ μπούχτισα... Μίλα λοιπόν, πες την αλήθεια αν έχεις τη δύναμη... Να δούμε αν θ` απαλλαχτείς έστω και την τελευταία στιγμή απ` τους εφιάλτες σου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ω, τώρα, είμαι σίγουρος, θα με μισήσεις περισσότερο! Μα δεν έχω άλλα περιθώρια… Θα σου τα πω όλα... Τι κρίμα που πρέπει ν` αποκαλύψω μια αλήθεια τόσο ταπεινωτική για μένα. Αν ήσουν κι εσύ, όμως, το ίδιο γενναιόδωρος μαζί μου θα καταλάβαινες ποια είναι η συμφορά μου και θα με συμπονούσες. Λοιπόν γύρνα ξανά στα πρώτα που σου είπα, ήμουν κάποτε μ` αυτούς που μισείς- εντάξει… Σου είπα τη μισή αλήθεια νωρίτερα- θα με καταδικάσεις λοιπόν γι` αυτό για πάντα;!
ΜΑΡΚΟΣ Το ήξερα... Με κουρέλια δε μπορούσες να κρύψεις τη γύμνια σου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Έτσι;... Τότε απ` ό,τι φαίνεται θα `μαι πάντα σ` αυτούς... Μάλιστα, κύριε δικαστά… αφού τώρα πια είμαι στιγματισμένος, και να θέλω ν` αλλάξω τώρα δε μπορώ αφού όλοι με βλέπουν έτσι... Εσείς δε θέλετε ν` αγιάσω… Οι δικοί σου είναι τόσο προκατειλημμένοι που αν τους μιλήσεις θα προτιμήσουν να με στολίσουν με βρισιές έστω κι αν μπορούσαν να σου βεβαιώσουν τώρα ότι δεν έχω πια παρτίδες μαζί τους. Δε θ` απαλλαχτώ ποτέ, πρέπει να το πάρω απόφαση, απ` τους εφιάλτες μου. Θα ζω μέσα σ` αυτήν την ένταση στην οποία ζω τελευταία για πάντα... Γι` αυτή φταίει ότι περιμένω τον σωτήρα μου και το μυαλό μου παραλογίστηκε… Γι` αυτό έχω αρπαχτεί έτσι υστερικά από πάνω σου, νιώθω ασφάλεια μαζί σου κι ας μην είσαι ο σωτήρας μου… Είσαι περίεργος να δεις κι εσύ έναν απ' τους εφιάλτες μου; Μ` επισκέφτηκε ακριβώς πριν φτάσεις… Γι` αυτό με βρήκες μέσα σ` αυτήν τη φριχτή αγωνία, πίστευα ότι όλα τελειώσανε. Λοιπόν… Ποιον είδα;… Αυτόν που περίμενα… Τον σωτήρα μου. Ήρθε σπίτι μου, μου λέει πως τελείωσε για μένα ο κίνδυνος. Χάρηκα γιατί για μένα αυτός ήταν η ίδια η ζωή, όπως ξέρεις. Τα όνειρα φαντάζομαι πραγματοποιούν τις πιο κρυφές μας επιθυμίες… Του φίλησα τα χέρια και πήγα να φωνάξω τη μάνα να τον υποδεχτεί, για να περιποιηθούμε μαζί το σπουδαίο καλεσμένο. Μέχρι αυτή να ξεπλύνει τα χέρια της και να βγάλει την ποδιά της γυρίζω πίσω, τον βλέπω- ξαφνικά τα μάτια του είχαν πεταχτεί, κάτι μακριά κέρατα είχαν φυτρώσει στο μέτωπό του- είχε αλλάξει σ` ένα πλάσμα, σαν ιερό ζώο, το κεφάλι του έγινε ένα κεφάλι ταύρου- αλήθεια! Εκείνη τη στιγμή τα χέρια του που ήταν χοντρά και βαριά, κρατούσαν ένα μαχαίρι- φρενιασμένος όρμησε πάνω μου και, πριν καλά- καλά το συνειδητοποιήσω, με χτύπησε… Πέντε μαχαιριές μέτρησα πάνω στο σώμα μου, ούρλιαξα από πόνο. Τα χτυπήματα ήταν γερά αλλά στ` όνειρο ο ήχος τους δεν ακουγόταν... Ξύπνησα λουσμένος στον ιδρώτα… Έτρεμα... Έφτασε η μάνα μου- μ` είχε ακούσει και ξύπνησε απ` το δωμάτιό της, προσπαθούσε να με παρηγορήσει: ‘‘Δεν είναι κανείς!’’... Εγώ, όμως, αισθανόμουν απαρηγόρητος… Ένιωθα τις πληγές μου που έβραζαν… Άλλο περίεργο, όμως, κι αυτό- επιθεωρώντας το σώμα μου δε μπορούσα να τις δω πουθενά-… Αλήθεια!- δεν ήταν πουθενά!
ΜΑΡΚΟΣ Γιατί πέντε μαχαιριές;…
ΒΑΣΙΛΗΣ Αυτό σε νοιάζει; Μη μ` αναγκάζεις να τις ξανανιώσω! Είδες την καρδιά μου... Τι έχεις να πεις; Πρόσεξε μόνο, μη με καθησυχάσεις κι εσύ με λόγια σαν αυτόν, γιατί δεν τα πιστεύω τώρα πια! Μον` το `χω βέβαιο σημάδι πως αν φύγεις κι εσύ θα `ρθει κάποιος να με σφάξει πριν προλάβει κανείς να με τραβήξει μακριά. Έτσι είμαι διχασμένος από προχθές ανάμεσα στην ελπίδα και στην απελπισία. Γι` αυτό, σε παρακαλώ, μη φύγεις. Σ` έχω ανάγκη. Κάτσε εδώ μέχρι να φύγει αυτό το φάντασμα. Κάνε μου το χατίρι σαν να `μουν μόνο ένας άρρωστος που μέσα στην αγωνία του θανάτου του σε παρακαλεί να του κρατήσεις λίγη συντροφιά. Αν έρθει θα τον αντιμετωπίσουμε μαζί ή εκείνος θα διστάσει να κάνει έγκλημα μπροστά στα μάτια ενός τρίτου…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν ξέρω αν είναι να σε λυπάμαι ή ν` αλλάξω στάση απ` τα λόγια σου… Γιατί όμως είσαι τόσο απελπισμένος; Νομίζεις δε θα μπορέσεις να δικαιολογηθείς; Αν δεν έχεις διαπράξει έγκλημα ανεπανόρθωτο γιατί να φοβάσαι τόσο; Όλοι έχουν μια δεύτερη ευκαιρία… Αν υπάρχει κάτι που κι εγώ μπορώ να σου εγγυηθώ με βεβαιότητα είναι ότι αυτοί ποτέ δεν καταδίκασαν κανέναν χωρίς να `χουν πιστοποιήσει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το έγκλημά του είναι αληθινό.
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν ξέρω αν με παρηγορεί αυτό… Μα εσύ είσαι μες στα μυστικά τους, συμμετέχεις στα άγνωστα μυστήριά τους; Γιατί όμως μου το έκρυψες πριν;
ΜΑΡΚΟΣ Κάθε απλός πιστός που κατέχει τα βασικά άρθρα της πίστης μας θα μιλούσε την ίδια γλώσσα. Είναι σίγουρο πως κανείς απ` αυτούς δεν ποθεί ανθρώπινες ζωές… ούτε τη δική σου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Ώστε δεν είσαι μες στην οργάνωσή τους; Έτσι όμως η αιτία που ήρθες μου φαίνεται τώρα ακόμα μικρότερη απ` αυτή που νόμισα στην αρχή… Είσαι ασήμαντος σαν εμένα... Τι κρίμα! Έτσι, όμως, δε θα μπορέσεις να μεσολαβήσεις ανάμεσα σε μένα κι εκείνους... Τότε πρέπει να πιστέψεις τουλάχιστον σε μένα, αφού δεν έχεις τη δυνατότητα άλλης μαρτυρίας, να δεχτείς ότι δεν είμαι το φριχτό τέρας που πίστεψες τόση ώρα…
(Ακούγεται χτύπος στην πόρτα. Ο Βασίλης ξαφνιάζεται. Σαν να βλέπει φάντασμα).
ΒΑΣΙΛΗΣ Νάτος! Αυτός είναι... Α!...
ΜΑΡΚΟΣ Μην ταράζεσαι! Είμαι εγώ κοντά σου.
ΒΑΣΙΛΗΣ Πάλι τ` όνειρο!…
ΜΑΡΚΟΣ Μπορεί να `ναι οποιοσδήποτε-… Η-…
ΒΑΣΙΛΗΣ Όχι. Αυτή όταν βγαίνει παίρνει μαζί της το κλειδί και γυρνά από `κει. Ούτε περιμένω άλλον!
ΜΑΡΚΟΣ Ούτε εμένα, όμως, με περίμενες-
(Χτύπος ξανά).
ΒΑΣΙΛΗΣ Ω, παράτα με! Δε λυπάσαι έναν καταδικασμένο; Άνοιξε! Πες του ότι είσαι ξάδερφός μου- που είσαι- ότι λείπω… Ή καλύτερα ρώτησέ τον τι θέλει!
ΜΑΡΚΟΣ Εντάξει!...
ΒΑΣΙΛΗΣ (Πετάγεται τελευταία στιγμή και τον πιάνει απ` το μανίκι) Μη με προδώσεις.
ΜΑΡΚΟΣ Παράτα με!
ΒΑΣΙΛΗΣ Ξέρεις πώς να τον καλοπιάσεις εσύ… (Ο Μάρκος πάει ν` ανοίξει. Ο Βασίλης πίσω απ` τις κουρτίνες. Μονολογεί καθ` όλη τη διάρκεια της ώρας- περίπου τρία λεπτά, όμως εξαρτάται απ` τον χρόνο που θα αρθρωθούν τα λόγια απ` τον ηθοποιό- που κρατάει η συνάντηση του Μάρκου με τον άγνωστο επισκέπτη) Πού να κρυφτώ; Τέλειωσε… Πρέπει λοιπόν να πληρώσω μ` αυτόν τον άθλιο τρόπο; Θα με πετάξουν στο δρόμο… Εδώ θα μείνω… Με φλόμωσαν στο ψέμα οι άτιμοι- τι κι αν τους πρόσφερα τόσα; Τους είμαι άχρηστος τώρα! Με πούλησαν!… Ω, κάνε, θε μου, να γλιτώσω και θα τα ξεράσω όλα- το υπόσχομαι! Όσο πιο κάθαρμα είσαι τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να ζήσεις! Μα τι να λένε; Μανούλα, εσύ γιατί μ` άφησες μόνο; Εσένα θα σε ντρεπόντουσαν! Ούτε έχω το μαχαίρι μου μαζί, αλίμονο, θα με πετσοκόψουν... Καλύτερα από `δω… (Κοιτάζει προς τη μεριά του πλυσταριού) Θα τρέξω μέσα στον κόσμο… Το κλειδί; (Τραντάζει την πόρτα που οδηγεί στο πλυσταριό) Πιάστηκα στη φάκα! Στο υπνοδωμάτιο! (Ρίχνει μια κλεφτή ματιά απ` την κουρτίνα και πετάγεται έξω. Στα μισά του δρόμου, φαίνεται πως κάτι ξέχασε, πισωγυρίζει και πιάνει τις άκρες απ` τις κουρτίνες που λικνίζονται ακόμα για να σταματήσουν. Τρέχει ύστερα ξανά προς το υπνοδωμάτιο. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει ο Μάρκος) Αααχ!...
ΜΑΡΚΟΣ Πού πας;!
ΒΑΣΙΛΗΣ Μέσα.
ΜΑΡΚΟΣ Γιατί; Φοβάσαι αυτόν;
ΒΑΣΙΛΗΣ Ποιον άλλον;! (Κοιτάζει ανήσυχα προς το χωλ)
ΜΑΡΚΟΣ Εντάξει, έφυγε!
ΒΑΣΙΛΗΣ Αλήθεια;…
ΜΑΡΚΟΣ Ναι.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα… τότε;… Τι ήθελε;
ΜΑΡΚΟΣ Εσένα!
ΒΑΣΙΛΗΣ Θα τρελαθώ!... -Κι εσύ;!
ΜΑΡΚΟΣ Δεν ήταν δουλειά του, τού είπα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Δηλαδή… σαν να λέμε… μ` έσωσες!…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν έχω κάνει κανένα φοβερό καλό για να με παινεύεις… στο ξανάπα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα πώς;! Αυτό δεν είναι τίποτα;! Ξάδερφε, να σε φιλήσω… Μα τι βλοσυρό ύφος είναι αυτό; Λες και δεν αξίζω τη χαρά μου! (Στο πρόσωπο του Μάρκου έχει απλωθεί μια σκιά) Τι συμβαίνει; Μπα, μήπως με πρόδωσες; Αυτός θα γυρίσει όταν δε θα είσαι εδώ για να με αποτελειώσει; Είμαι χαμένος!... Για να μη λερώσεις τα χέρια σου…
ΜΑΡΚΟΣ Τίποτα δεν του είπα. Αυτός μόνο μου μίλησε!
ΒΑΣΙΛΗΣ Αυτός;
ΜΑΡΚΟΣ Ναι, μου είπε για κάτι ‘‘παιδιά’’…
ΒΑΣΙΛΗΣ Είσαι σίγουρος; Έτσι κατά λέξη;
ΜΑΡΚΟΣ Όπως σου τα λέω…
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα τότε- δεν είναι-
ΜΑΡΚΟΣ Κι εμένα έτσι μου φαίνεται. Αν ήταν δικός μας, θα το καταλάβαινα...
ΒΑΣΙΛΗΣ Σε ρώτησε για κάτι παιδιά; … Πρόσεξε, κακομοίρη μου, γιατί εγώ δεν την ξαναπατάω- όχι!... Όλα κι όλα, θα το ξεκαθαρίσουμε αμέσως.
ΜΑΡΚΟΣ Μου είπε: ‘‘Ήρθα για τα παιδιά!’’.
ΒΑΣΙΛΗΣ Ώστε… έτσι;… (Σκέφτεται).
ΜΑΡΚΟΣ Ναι! Κι εγώ τον ρώτησα: πόσα;
ΒΑΣΙΛΗΣ Πόσα;…
ΜΑΡΚΟΣ Τον ρωτώ: μήπως εννοείς πέντε;!...
ΒΑΣΙΛΗΣ Και;!
ΜΑΡΚΟΣ Μου απάντησε: Πέντε!
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα τότε… είν` αυτός… Εσύ γιατί τον έδιωξες;
ΜΑΡΚΟΣ Ποιος;
ΒΑΣΙΛΗΣ Ανάθεμα! Αυτός που θα ερχόταν να με γλιτώσει- τίποτα δεν καταλαβαίνεις;! Μα έπρεπε να του πεις να περάσει!
ΜΑΡΚΟΣ Μα εσύ μου είπες-
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν σου είπα γι` αυτό, ηλίθιε!... Τον περιμένω τόσο καιρό κι εσύ τον έδιωξες;!-
ΜΑΡΚΟΣ Τον σωτήρα σου;… Μα πώς να το καταλάβω;
ΒΑΣΙΛΗΣ Μα γιατί να σου πει για τα παιδιά;- Σάμπως έχω εγώ παιδιά, ανόητε;
ΜΑΡΚΟΣ Είναι η πιο κοινή λέξη… Μπορεί να σημαίνει τόσα διαφορετικά πράγματα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μόνο για τους κουτούς! Για μένα και για `κείνον που περιμένω έχει το πιο συγκεκριμένο νόημα. Κι η μάνα που `χει χάσει τα μυαλά της θα το καταλάβαινε αυτό…
ΜΑΡΚΟΣ Η μάνα σου;- Πώς;…
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί όχι;! Της το `χα εξηγήσει… Αν άκουγε τη φράση ‘‘τα παιδιά’’ να έρθει κατευθείαν να με ειδοποιήσει… Αρκούσε γι` αυτήν… Για τα υπόλοιπα έχουν γνώση οι φύλακες…
ΜΑΡΚΟΣ Κι εγώ, πώς; Δε μου εξήγησες τίποτα...
ΒΑΣΙΛΗΣ Εσένα δε σε ήξερα καλά- καλά και μου ζητάς να σου αποκάλυπτα τα μεγαλύτερά μου μυστικά;! Όμως, εσύ δεν έχεις θέση στο σπίτι μου απ` τη στιγμή που ήρθες να με καταστρέψεις! Ξεκουμπίσου! Σε βαρέθηκα!
ΜΑΡΚΟΣ Και τότε πώς θα σε βοηθήσω;
ΒΑΣΙΛΗΣ Δεν περιμένω τίποτα από σένα! Πρέπει να σου το πω κατάμουτρα για να το καταλάβεις;!
ΜΑΡΚΟΣ Εντάξει… Μην το παίρνεις κατάκαρδα… Γιατί του είπα να ξαναπεράσει…
ΒΑΣΙΛΗΣ Έτσι; Μα τότε-… Ω, γιατί με βασανίζεις; Μα- εσύ τότε… συγνώμη που σου μίλησα έτσι- Δεν είσαι τόσο κουτός όσο φαίνεσαι...
ΜΑΡΚΟΣ Άστα αυτά!- Τι θα γίνει στην περίπτωση που δεν είσαι στο σπίτι αν αυτός ξανάρθει;
ΒΑΣΙΛΗΣ Πώς δε θα είμαι;
ΜΑΡΚΟΣ Μην είσαι σίγουρος… Μπορεί να είσαι κάπου αλλού… Τελοσπάντων, για να σε εξυπηρετήσω… Πόσα να του πω ότι είναι τα παιδιά;
ΒΑΣΙΛΗΣ Πόσα; Μα τι σχέση έχει αυτό;
ΜΑΡΚΟΣ Ποιο ειν` το σύνθημα ρωτώ... ‘‘Τα πέντε παιδιά’’;
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι βλακείες ειν` αυτές; Σου είπα εγώ κάτι τέτοιο;… ‘‘Τα παιδιά’’ είπα… Θα μπορούσε βέβαια να ήταν: ‘‘τα πέντε παιδιά’’ όμως, κινεί λιγότερο τις υποψίες…
ΜΑΡΚΟΣ Το ίδιο ειν` δηλαδή;
ΒΑΣΙΛΗΣ Και βέβαια!... Τι σε κόφτει, όμως, εσένα τόσο πολύ;! Πώς σου `ρθε πόσα;! Ένα, ή δύο, ή τρία, όσα θέλει! Ή σου είπε αυτός πόσα;
ΜΑΡΚΟΣ Ναι- αυτό…
ΒΑΣΙΛΗΣ Αποκλείεται να το είπε σε σένα! Ψέματα!... Που το έμαθες; Με κοροϊδεύεις; Σου το είπα εγώ;
ΜΑΡΚΟΣ Εντάξει… Το έμαθα όταν μπήκα στ` όνειρό σου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Πώς;…
ΜΑΡΚΟΣ Σκέψου το...
ΒΑΣΙΛΗΣ Επειδή σου είπα για τις πέντε μαχαιριές…; Α!… Τώρα θυμήθηκα... Και τι μ` αυτό;
ΜΑΡΚΟΣ Σκέψου, πριν σ` επισκεφτώ, με σκεφτόσουν επίσης κι εσύ…
ΒΑΣΙΛΗΣ Εγώ;… Μπα...
ΜΑΡΚΟΣ Είμαι σίγουρος… Θυμήσου που μ` είδες τελευταία φορά…
ΒΑΣΙΛΗΣ …πρέπει να σπάσω το κεφάλι μου!... Πού;!
ΜΑΡΚΟΣ Στ` όνειρό σου…
ΒΑΣΙΛΗΣ Στ` όνειρο μου…;
ΜΑΡΚΟΣ Ναι, γιατί μπορεί να `μαι αυτός, που-
ΒΑΣΙΛΗΣ Αυτός;!... Ποιος;… Αστείο! Νομίζεις ότι έχεις κεφάλι ταύρου;
ΜΑΡΚΟΣ Δεν πειράζει… Μπορεί να `χω κάτι άλλο… Ας πούμε να κρατώ μαχαίρι…
ΒΑΣΙΛΗΣ Tι εννοείς;… Μα τι θες από μένα;…
ΜΑΡΚΟΣ Το `χεις μαντέψει ήδη τόσες φορές…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τι συμβαίνει; Δηλαδή… Μα όχι!- αυτό ειν` όνειρο…
ΜΑΡΚΟΣ Όχι, είν` αλήθεια…
ΒΑΣΙΛΗΣ Πώς;!... Απίστευτο!...
ΜΑΡΚΟΣ Φταίει η αλήθεια που τα μάτια μας είναι θεόστραβα; Όταν δε βλέπουμε τη λογική των πραγμάτων, την περιφρονούμε μα όταν τη δούμε μας περιφρονεί αυτή.
ΒΑΣΙΛΗΣ Ω, τώρα βλέπω!
ΜΑΡΚΟΣ Πολύ αργά-…
ΒΑΣΙΛΗΣ Το σχέδιο ήταν τόσο καλό που μόνο ένας θεός θα μπορούσε να το σκεφτεί...
ΜΑΡΚΟΣ Υπάρχουν δυο ειδών άγγελοι που επισκέπτονται τους ανθρώπους, ένας φύλακας κι ένας εξολοθρευτής…
ΒΑΣΙΛΗΣ Όταν φεύγει ο σωτήρας έρχεται ο εξολοθρευτής… Ούτε `συ όμως ήξερες-…
ΜΑΡΚΟΣ Δεν ήξερα ότι είμαι προορισμένος για τέτοιο άχαρο έργο… Είμαι αναγκασμένος, όμως… Δεν αποφασίζω εγώ δυστυχώς για το τι πρέπει να γίνει...
ΒΑΣΙΛΗΣ Γιατί;! Έπρεπε να σε διώξω απ` την αρχή.
ΜΑΡΚΟΣ Όμως με κράτησες… Φαίνεται δε μπορούσες να με αποχωριστείς, από την περιέργειά σου να δεις πως θα τελείωναν όλα…
ΒΑΣΙΛΗΣ Τσίμπησα στο δόλωμά σου...
ΜΑΡΚΟΣ Δεν είχα ρίξει καν το δίχτυ για να περιμένω να πιάσω ψάρι. Μα φτάνουν τα λόγια... Μετάνιωσες έστω και για λίγο; Θέλω να δω αν θα προσπαθήσεις να δικαιολογήσεις την πράξη σου έστω και τη τελευταία στιγμή. (Βγάζει ένα μαχαίρι).
ΒΑΣΙΛΗΣ Να μετανιώσω επειδή ήθελα μόνο να ζήσω; Μ` αυτό από πάνω μου δε μπορώ να σκεφτώ!...
ΜΑΡΚΟΣ Δε σ` αλλάζει, βλέπω, ούτε ο θάνατος! Δε χρειάζεται να εύχεσαι μια ζωή, όμως, που δεν αξίζεις.
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε θα λυπηθείς έναν συγγενή σου;
ΜΑΡΚΟΣ Εσύ δε λυπήθηκες όταν σκότωνες μικρά παιδιά! Όσο για τη συγγένειά μας, δεν έχω μνήμη που αθωώνει πια…
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε δικαιούμαι ούτε καν δίκη;
ΜΑΡΚΟΣ Απολογήθηκες ήδη- μ` όλες τις απαιτούμενες διαδικασίες…
ΒΑΣΙΛΗΣ (Κλαψουρίζοντας) Τι να κάνω;… Μανούλα!
ΜΑΡΚΟΣ Καλά που μου το θύμησες- πρέπει να βιαστώ να σε σκοτώσω πριν έρθει αυτή. Όταν θα επιστρέψει, θα `σαι με τους νεκρούς! Εκείνη λυπάμαι- που αφού έζησε ολ` αυτά τα χρόνια μ` έναν φονιά χωρίς να το ξέρει, θα το μάθει τελικά μα θα ζήσει μ` έναν άλλον πάλι, χωρίς ούτε τότε να ξέρει ότι η ζωή της κυλά μέσα στα ίδια… Θα τη φροντίσω όμως- το μόνο που σου υπόσχομαι- γιατί αυτή δε φταίει για σένα.
ΒΑΣΙΛΗΣ Δε θα μείνει αυτό που κάνεις κρυφό... Ειν` ίδιο με το δικό μου έγκλημά…
ΜΑΡΚΟΣ Αυτό έπρεπε να το σκεφτείς νωρίτερα… Εγώ τα `χω ήδη-… Εμπρός! Προχώρα μέσα! (Του δείχνει την πόρτα) Μόνο για τα κρίματά σου θα πληρώσεις…
ΒΑΣΙΛΗΣ Αλίμονο μου!...
ΜΑΡΚΟΣ Ας συγχωρεθώ κι εγώ γι` αυτό που θα κάνω... Το αίμα σου μακάρι να `ναι το τελευταίο που χύνεται στο χώμα αυτό…
(Μπαίνουν μέσα στο υπνοδωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω τους. Μουσική που φανερώνει αγωνία για το μοιραίο. Πέφτει η αυλαία).
-ΤΕΛΟΣ-
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Βασιλική Ταβλά
Σκηνογραφία: Σπύρος Γουργιώτης
Γιώργος Λειβαδάς: Βασίλης
Γιώργος Πούλος (Μάρκος): Μάρκος
Ζωή Ντουρντουρέκα: Μάνα
Μουσική επένδυση: Γιώργος Πούλος (Μεγάλος)