ΘΕΑΤΡΙΚΟ γραμμένο από τους μαθητές της ΣΤ΄ 2 ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ
7ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ
για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου
(Σχολική χρονιά: 2009 – 2010)
Παράσταση με τους μαθητές της ΣΤ' τάξης στις 24/3/2010
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ: Κατερίνα Πλαστήρα , Σταματία Ρεμπάπη , Σοφία Παπαθανασίου , Νικολέτα Μπάλιου , Μανουέλα Μήτσου , Τζουλιάννα Σεϊντάς , Βασίλης Πετσαλάκης.
ΔΑΣΚΑΛΟΣ – ΕΜΨΥΧΩΤΗΣ- ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Γιώργος Λειβαδάς (Πούλος)
(Τα παιδιά βρίσκονται στο σπίτι τους και διαβάζουν ιστορία.)
Κορίτσι 1: Ουφ!! Είναι πάρα πολύ δύσκολο το τεστ της Ιστορίας!
Κορίτσι 2: Σε ποιο μάθημα είστε;
Κορίτσι 3: Στο 22.
Κορίτσι 2: Πω, πω! Το διάβασα και δεν κατάλαβα τίποτα.
Κορίτσι 3: Μη νομίζεις, ούτε κι εγώ !
Κορίτσι 4: Μακάρι να υπήρχε κάποιος να μας λύσει τις απορίες!
(Ακούγεται μπουμπουνητό κι αναβοσβήνουν τα φώτα.)
Ανδρούτσος: Βάλτε ωρέ, λίγη μουσική!
(Ακούγονται τα 40 παλικάρια.)
Κορίτσι 5: Τί συμβαίνει; Ποιος είναι;
Κολοκοτρώνης: Πού είμαστε μωρέ;
Κορίτσι 6: Πώς ήρθατε εσείς εδώ;
Κορίτσι 5: Ποιοί είστε εσείς;
Μπότσαρης: Τι; Άκου εκεί να μην μας ξέρει!
Διάκος: Στουρνάρια θα `ναι!
Κορίτσι 1: Είναι διάσημοι, τους είχε μια εικόνα στο βιβλίο!
Κορίτσι 4: Είναι και η λιμουζίνα σας απ’ έξω;
Καραϊσκάκης: Δε την ξέρω την κυρία Λι...μου... τέτοια, τέλος πάντων!
Μαντώ: Δεν μιλάω , δεν μιλάω , αλλά όχι και να μην μας αναγνωρίζουνε!
Μπουμπουλίνα: Καλά τα λες , μαζί σου είμαι!
Κορίτσι 6: Ποιά είναι η κυρία με τα αστεία ρούχα;
Λένω Μπότσαρη: Άκου κορίτσι μου , εγώ είμαι η Λένω Μπότσαρη.
Κορίτσι 2: Η αδερφή του Γιάννη;
Λένω Μπότσαρη: Ακριβώς!
Κορίτσια ( 1,3,4,5,6 ): Ουάου!
Κορίτσι 2: Ανθολόγιο, σελίδα 190.
(Μπαίνει στη σκηνή η Τζαβέλενα με ένα κινητό.)
Ανδρούτσος: Πού ήσουνα τόση ώρα;
Τζαβέλενα: Εξερευνούσα το σπίτι και βρήκα αυτό. ( Πετάει το κινητό κάτω.)
Κορίτσι 1: Αααα , το κινητό μου! ( Το σηκώνει, το σκουπίζει.) Α , εντάξει είναι!
(Το βάζει στην τσέπη της.)
Τζαβέλενα: Τελικά τί είναι αυτό το πράγμα;
Κορίτσι 5: Τεχνολογία , αλλά που να σου εξηγώ τώρα!...
Μπουμπουλίνα: Πού είναι οι άλλοι; (σφυρίζει.)
(Μπαίνουν ο Μακρυγιάννης, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και ο Νικηταράς.)
Νικηταράς: Ποιός φωνάζει;
Μπουμπουλίνα: Εγώ, ρε Νικήτα.
Μακρυγιάννης: Τί χαμπάρια...;
Υψηλάντης: Πως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα; Με τους Τούρκους , πώς τα πάμε;
Κορίτσι 4: Τώρα οι Τούρκοι μας τελείωσαν. Περασμένα ξεχασμένα.
Νικηταράς: Αφού τελείωσε ο πόλεμος, τώρα τι συμβαίνει;
Κορίτσι 6: Όλα άλλαξαν. Μετά από πολλούς πολέμους έχουμε πλέον δημοκρατία.
Κορίτσι 1: Με τις βλακείες όμως διαφόρων πολιτικών η Ελλάδα έφτασε στο χείλος του γκρεμού. Στην κατοχή της Μέρκελ.
Μπότσαρης: Λέγε ποιοι είναι αυτοί οι πολιτικοί, γιατί αρχίζω να νευριάζω!
Κορίτσι 2: Ο Κωστάκης, ο Γιωργάκης, ο Αλεξάκης, η Αλεκούλα, και άλλοι.
Καραϊσκάκης: Πάρτε τα όπλα, ωρέ! Πάμε να τους την μπουμπουνίσουμε!
Κορίτσι 3: Εεε! Τί το περάσαμε; Ζούγκλα; Δε λύνονται έτσι πλέον τα προβλήματα αλλά με διάλογο.
Κολοκοτρώνης: Και γιατί δεν έκαναν διάλογο και μ’ αυτήν τη Μέρκελ;
Κορίτσι 3: Πώς, πώς! Έκαναν.
Κορίτσι 5: Μόνο που δεν ήταν ακριβώς διάλογος. Ήταν μονόλογος.
Κορίτσι 3: Όντως! Η Μέρκελ μίλαγε και ο άλλος άκουγε.
Αλέξανδρος Υψηλάντης: Σοβαρά;
Κορίτσι 3: Ε, τί να πω; Τώρα αυτή κι ο Όλι Ρεν έχουν λεφτά και μας έχουν βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι.
Διάκος: Μα αφού εσύ φοράς δύο παπούτσια!
Κορίτσι 6: Έκφραση είναι… Σημαίνει ότι μας καταπιέζουν πολύ.
Διάκος: Πες μου έτσι!
Μαντώ: Απορία: Ο Όλι Ρεν ποιος είναι;
Κορίτσι 5: Είναι υπεύθυνος για την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μπουμπουλίνα: Τί είναι αυτό πάλι;
Κορίτσι 4: Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δημιουργηθεί από διάφορες χώρες της Ευρώπης για να αλληλοβοηθούνται.
Κορίτσι 2: Μόνο που δε συμβαίνει ακριβώς έτσι. Στην προκειμένη περίπτωση απλά μας ελέγχουν.
Λένω Μπότσαρη: Και με ποιο δικαίωμα, παρακαλώ;
Κορίτσι 2: Τρέχα ρώτα τους!
Μακρυγιάννης: Τουλάχιστον εσείς δεν έχετε διχόνοια.
Κορίτσι 1: Έτσι λες εσύ!
Κορίτσι 2: Όλοι τσακώνονται συνέχεια, απλά εμείς τσακωνόμαστε πολιτισμένα.
Κορίτσι 1: Τώρα έχουμε όλοι τη ελευθερία να τσακωνόμαστε μεταξύ μας όποτε θέλουμε!
Κορίτσι 3: Μεγάλου βαθμού ελευθερία!
Τζαβέλενα: Τί εννοείς;
Κορίτσι 4: Εννοεί ότι στις μέρες μας , την ελευθερία τη χρησιμοποιεί καθένας όπως θέλει, για το συμφέρον του δηλαδή.
Λένω Μπότσαρη: Μα δεν υπάρχει νόμος;
Κορίτσι 5: Πρέπει να υπάρχει, νομίζω, αλλά δεν τηρείται, απ’ ό,τι ξέρω!
Ανδρούτσος: Αν δεν υπάρχουν νόμοι, αυτό σημαίνει ότι δεν είστε ίσοι μεταξύ σας!
Κορίτσι 6: Στη χώρα μας δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι, έτσι νομίζω!
Μαντώ: Στο ύψος; Λογικό το βρίσκω.
Κορίτσι 1: Όχι, όχι! Πάρτ’ αλλιώς! Για τα δικαιώματα μιλάμε, Μαντώ!
Κορίτσι 2: Οι πλούσιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται τους οικονομικά ασθενέστερους.
Μαντώ: Ποιους;!
Κορίτσι 2: Τους φτωχούς, καλέ!
Μπουμπουλίνα: Τώρα κατάλαβα! Τα ίδια συνέβαιναν και σε μας.
Νικηταράς: Μα εμείς αγωνιστήκαμε για να έχουν οι Έλληνες μια καλύτερη ζωή. Πώς περνάτε σήμερα;
Κορίτσι 3: Και στις μέρες μας υπάρχουν μπατίρηδες και δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε το κινητό.
Τζαβέλενα: Αυτό που βρήκα πριν;
Κορίτσι 5: Αυτό ! (Στο κορίτσι 3.) Μα δε σου είπα να βάλεις ‘‘γατσ απ’’;
Κορίτσι 3: Τέλος πάντων. Υπάρχουν προβλήματα! Πολλοί άνθρωποι, δε μπορούν να αγοράσουν τα απαραίτητα, ενώ άλλοι δεν έχουν ιατρική περίθαλψη ή να φάνε, κ.τ.λ.
Κορίτσι 4: Με αυτό που είπες πείνασα! Θα πάω να φτιάξω τίποτα να φάμε.
Μαντώ: Θα έρθω κι εγώ μαζί σου.
Τζαβέλενα, Λενω Μπότσαρη: Κι εμείς.
Μπότσαρης: Θυμήθηκα που στην πολιορκία του Μεσολογγίου τρώγαμε σκύλους! Είχαν αρχίσει να μου αρέσουν! Πες μου ότι έχουμε σκύλο πάλι!
Κορίτσια (2,3,4,5,6): Αηδία!
(Βγαινουν κορίτσι 4, Τζαβέλενα, Λένω Μπότσαρη και Μαντώ Μαυρογένους. Ύστερα από λίγο μπαίνουν με κινέζικο φαγητό.)
Μαντώ: Φέραμε ρύζι.
(Όλοι οι αγωνιστές κοιτούν περίεργα τα ξυλάκια.)
Αλ. Υψηλάντης: Προλάβατε και μαγειρέψατε σκύλο;
Κορίτσι 3: Ξεχασέ το! Δε θέλουμε να σας δηλητηριάσουμε!
Υψηλάντης: Ας ασχοληθούμε με πιο σοβαρά θέματα, ευκαιρία που ήρθαμε και σας είδαμε!
Κορίτσι 2: Δίκιο έχεις!
Κορίτσι 6: Μπορείτε να μας συμβουλέψετε για όλα αυτά τα προβλήματα που έχουμε;
Καραϊσκάκης: Νομίζω ότι μόνο εσείς τα παιδιά θα μπορέσετε να σώσετε τον κόσμο. Με το μυαλό σας και την αποφασιστικότητα σας.
Κορίτσι 1: Εντάξει τώρα! (Περηφανεύεται.) Παρόλα αυτά πες τε μας και τη δική σας γνώμη, τη χρειαζόμαστε!
Μπουμπουλίνα: Αν υπήρχε ομόνοια κι ομοψυχία ανάμεσα στους πολιτικούς τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι καλύτερα.
Κορίτσι 5: Δηλαδή;
Διάκος: Πρέπει κάποιοι σημαντικοί νόμοι να τηρούνται για την καλύτερη διοίκηση του κράτους.
Κολοκοτρώνης: Τί νόμοι;
Διάκος: Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα!
Κολοκοτρώνης: Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Οι πλούσιοι δεν πρέπει να εκμεταλλεύονται τους φτωχούς.
Κορίτσι 6: Και πώς θα γίνει αυτό;
Υψηλάντης: Πρέπει όλοι οι Έλληνες να αγωνιστούν για ένα καλύτερο μέλλον της χώρας, αλλά σκεφτείτε το κι εσείς!
Κορίτσι 6: Τα σκεφτόμαστε αλλά δυσκολευόμαστε. Πώς να αγωνιστούμε;
(Ακούγονται κανονιοβολισμοί.)
Κορίτσι 2: Ωχ, άρχισε πάλι πόλεμος;
Ανδρούτσος: Όχι, ο Κανάρης μας καλεί!
Καραϊσκάκης: Πρέπει να την κάνουμε παιδιά!
(Ακούγεται μπουμπουνητό και σβήνουν τα φώτα, οι ήρωες φεύγουν. Ο Ανδρούτσος ξεχνάει το καπέλο του.)
Κορίτσι 3: Όλοι έφυγαν! Μα πώς;
Κορίτσι 1:Ίσως δεν ήταν αλήθεια!
Κορίτσι 5: Απ’ ότι φαίνεται!
(Τα κορίτσια πάνε να φύγουν απ’ την σκηνή. Βγαίνουν τα κορίτσια 1,2,3,4,5. Όμως το κορίτσι 6 ξαφνικά κοιτάει κάτι και γυρίζει πίσω. Βρίσκει το καπέλο του Ανδρούτσου. Χαμογελάει.)
Κορίτσι 6: Τελικά ήταν αλήθεια!
Κορίτσι 5: Ε, εσύ θα `ρθεις ποτέ;
Κορίτσι 6: Ναι, ναι .Τώρα! (Κλείνει το μάτι στο κοινό.)
( Κρύβει το καπέλο κάτω απ’ τον καναπέ και φεύγει. )
- ΤΕΛΟΣ -